Mensen gingen al lang voor de hoogtijdagen van de jaren 70 (en decennia voor ze permanent zo werden genoemd) de dansvloer op onder het fonkelende licht van discoballen. In 1917 vroeg Louis Bernard Woeste uit Newport, Ky. een patent aan voor een Myriad Reflector. Het was niet de eerste gespiegelde bal ooit, maar Woeste was de enige die er aanspraak op maakte met een officieel patent. Zijn bedrijf, Stephens & Woeste, begon reclame te maken voor hun creatie. Eén advertentie, die verscheen in een bulletin van 1922 over de elektrohandel, luidde:

De nieuwste nieuwigheid is er een die een zaal zal veranderen in een schitterend sprookjesland van flitsende, veranderende, levende kleuren – een plaats van een miljoen gekleurde vonken, dartelend en dansend, elkaar najagend in alle hoeken en gaten – de zaal vullend met dansende vuurvliegjes van duizend tinten.

Stephens & Woeste verkocht zijn 27 inch “schitterende globe”, die bedekt was met “meer dan 1200 speciaal gemaakte spiegels”, aan balzalen, danszalen en schaatsbanen. Jazz- en andere nachtclubs in de jaren 1920 waren bekend om hun spiegelbollen, en hun “duizelingwekkende” effect wanneer ze ronddraaiden onder spotlights werd geprezen voor zijn “nieuwe lichteffect” in een exemplaar van 1921 van Illustrated World. “Nee, dit is geen foto van de hemel, de Melkweg of een nieuw sterrenbeeld,” plaagde het tijdschrift bij een foto van de verlichte spiegelbol. “Hij is gemaakt in een danspaleis in Dayton, Ohio.”

De in Cincinnati gevestigde Stephens & Woeste, die was omgedoopt tot Myriad Reflector Company, adverteerde scherpzinnig in het tijdschrift Billboard (toen een amusementspublicatie van algemeen belang). Maar uiteindelijk verdween de “Myriad Reflector” uit de schijnwerpers, en de massaproductie van hangende spiegelbollen werd overgenomen door een bedrijf in Louisville, Ky. net op tijd voor het discotijdperk.