Na het lezen van het artikel “Must have bachelor’s degree: Hospitals’ new requirement for nurses” met betrekking tot een rapport gepubliceerd door The Wall Street Journal, wilde ik perspectief bieden van experts met ervaring uit de eerste hand in de industrie die punten aanpakken binnen en niet opgenomen in het Wall Street Journal-rapport.

Terug in het midden van de jaren tachtig solliciteerde ik naar een baan bij een toonaangevend ziekenhuis dat momenteel op Becker’s Hospital Review’s lijst van top 100 ziekenhuizen in het land staat. Hun aanwervingsbeleid vereiste een Bachelor of Science in Nursing, dus ik was geen kandidaat – ook al was ik al jaren een praktiserend geregistreerd verpleegkundige en een hoofdverpleegkundige toen ik 20 jaar oud was. Dus ging ik bij een verpleegkundig uitzendbureau werken, waar ik werd opgeroepen om in ditzelfde ziekenhuis te gaan werken omdat er een tekort was aan BSN-verpleegkundigen.

Er werd opdracht gegeven om een onderhoudsinfuus te starten bij een van mijn patiënten. Nadat ik de apparatuur bij elkaar had gebracht, kreeg ik de instructie dat ik geen infuus mocht geven omdat ik niet gekwalificeerd was en moest wachten op een lid van het infuusteam. Ik antwoordde dat ik een vergunning had die volledig was opgeleid om intraveneuze inserties te doen sinds ik 18 was, en dat ik al jaren IV’s had gedaan, inclusief succesvolle eerste inserties toen ik net uit school kwam op een nefrologie-afdeling met enkele van de moeilijkste “sticks” met slechte aderen.

Ik kreeg te horen dat alleen het IV-team dat mocht doen en dat verpleegkundigen niet gecertificeerd waren.

Dit ziekenhuis ontdekte dat het niet mogelijk was om een gekwalificeerd personeelsbestand te behouden met hun aanwervingsbeleid, waardoor de kosten opliepen door BSN-vacatures te vullen met behulp van uitzendverpleegkundigen die net zo gekwalificeerd waren en een licentie hadden met een associate- en diplomadiploma. En de jobmandaten deden de zorgkosten alleen maar stijgen, door het gebruik van IV-teams in plaats van primaire bedside-verpleegkundigen die de basisvaardigheden hadden moeten hebben.

Het probleem dat werd aangetoond door het voorbeeld van het IV-team is vandaag toegenomen, omdat veel BSN-gediplomeerde verpleegkundigen niet beschikken over een aantal klinische basisvaardigheden met kritisch denken, waardoor gespecialiseerde groepen nodig zijn zoals rapid response-, sepsis- en triageteams, enz. Een recruiter voor een magneetziekenhuis – een van de top 10 ziekenhuissystemen in het land – verklaarde dat de meerderheid van de BSN-kandidaten die zij heeft geïnterviewd, niet over de vaardigheidskennis en basisvaardigheden voor kritisch denken beschikken van een gediplomeerde verpleegkundige.

Gevraagd naar voorbeelden, zei ze dat haar interviewvragen van BSN’s omvatten: “Waar wordt de endotrachiale tube geplaatst bij een patiënt?” Verschillende hebben gewezen op hun slokdarm tekenen hun vingers naar hun maag. “Als een patiënt binnenkomt met positieve orthostatica, wat betekent dat dan?” Ze hadden geen idee. “Als een patiënt hypovolemisch wordt… een patiënt heeft pijn op de borst… enz. Wat doe je dan?” Voor elke vraag kreeg ze als antwoord: “Ik zal de arts raadplegen.”

Wat gebeurt er dan als de arts niet beschikbaar is, niet op de hoogte is van de patiënt die je hebt verzorgd, of als de arts bezig is met een noodgeval bij een andere patiënt? Als de verpleegkundige die verantwoordelijk is voor die patiënt, welke stappen ga je dan nemen om hun leven te redden terwijl je op de arts wacht?

Het afgelopen jaar sprak ik met een pas afgestudeerde BSN die aan haar eerste verpleegkundige baan begon. Drie punten die ik haar wilde meegeven:

• Ben altijd bang voor de woorden van je patiënt: “Ik voel me raar.” De patiënt heeft geen pijn, zijn uitslagen zijn waarschijnlijk niet goed en hij staat waarschijnlijk op het punt om in te storten. Beoordeel ze en kijk snel naar de uitslagen.
• Een groot arts vertelde me toen ik voor het eerst als verpleegkundige begon: “Verlies nooit de angst wanneer je medicatie in een infuus duwt. Onthoud altijd dat het leven van je patiënt in jouw handen ligt, iedere keer dat je die zuiger indrukt.” Onachtzaamheid kan leiden tot letsel of de dood.
• Doe altijd een hoofd-tot-teen beoordeling van patiënten. Ik gaf een paar voorbeelden van gevallen waarin deze praktijk grote problemen aan het licht bracht bij ogenschijnlijk stabiele patiënten.

Haar reacties op mij waren onder meer: “Wat bedoel je met een hoofd-teen beoordeling?” En: “Ik wil geen vragen stellen als ik het niet weet, want ik wil er niet dom uitzien.”

Ik sprak met een andere BSN-student die arteriële bloedgassen bestudeerde en die moeite had met de verschillende interpretaties. Toen ik haar zei terug te gaan naar de basisvergelijking van het zuur-base-evenwicht om het compensatiemechanisme van het lichaam te doordenken, verklaarde ze dat ze nog nooit van die vergelijking had gehoord.

Een van mijn belangrijkste initiatieven in de sector is het bevorderen en oprichten van patiëntenkampioenen (pleitbezorgers). Ik verschuif specifiek het gebruik van het woord “pleitbezorger” naar “kampioen”, omdat velen binnen de industrie de term “pleitbezorger” hebben omgevormd tot een pleitbezorger voor vergoeding of toegang in tegenstelling tot een pleitbezorger voor: het waarborgen van de juiste medische zorgcoördinatie en zorg over de continuïteiten heen; ervoor zorgen dat verpleegkundigen de juiste procedures volgen, beoordeling en levering van kwaliteitszorgmaatregelen; en ervoor zorgen dat patiënten geïnformeerd zijn over hun zorg, de juiste vragen kennen om te stellen om hun eigen gezondheidszorg te begrijpen.

Een voorbeeld van een patiënt die voorvechter is, is een 80-jarige man* met toenemend geheugenverlies, toenemende malaise, constipatie met wat diarree, misselijkheid en vervolgens projectiel braken, die naar de spoedeisende hulp van een vooraanstaand gezondheidssysteem moest worden gebracht. Toen hij op de afdeling werd opgenomen met hyponatriëmie en atelectase op de röntgenfoto van de borst, kwamen twee vrouwen de kamer binnen zonder zich voor te stellen.

Als voorvechtster van de patiënt moest ik vragen: “Wie bent u, en waarom stelt u vragen?” Een vrouw kondigde aan dat zij de verpleegster was met een leerling verpleegster die haar schaduwde. De verpleegster ging verder met het stellen van overbodige vragen aan de patiënt met geheugenproblemen die al in de EMR van de spoedeisende hulp stonden, en vertelde vervolgens de oudere patiënt in nood met geheugenproblemen om haar te laten weten wanneer zijn infuus moest worden vervangen. Ze verlieten de kamer zonder dat de verpleegkundige het niveau van bewustzijn had beoordeeld, noch luisterde ze naar de longen of darmgeluiden van de patiënt – er werd geen fysieke opnamebeoordeling uitgevoerd, behalve de vitale functies die werden afgenomen door de gediplomeerde verpleegassistent.

Er zijn talloze voorbeelden van gebrek aan evidenced-based, uitgebreide klinische voorbereiding onder BSN opgeleide verpleegkundigen die ik heb gehoord van verschillende opvoeders, consultants (opgeleide “oude school” verpleegkundigen die bijscholingscursussen hebben gevolgd) en recruiters uit het hele land. Twee eenvoudige voorbeelden zijn BSN-verpleegkundigen die niet weten hoe ze elementaire macro- of micro-infuustarieven moeten berekenen. Persoonlijk zou ik, als iemand een onderhouds-, tweede of derde infuus moet ophangen, willen dat een verpleegster aan het bed de basisvaardigheden voor wiskunde kent om een infuus te kunnen toedienen als er geen pompen beschikbaar zijn. Of zoals verklaard door een recruiter, BSN-verpleegkundigen die met slechts één jaar klinische ervaring denken dat ze gekwalificeerd zijn om overal te werken, in elke unit, na het behalen van hun graad online met zeer weinig uren interdisciplinaire klinische ervaring.

In het WSJ-artikel las ik het commentaar toegeschreven aan Diana Mason, voorzitter van de American Academy of Nursing en een verpleegkundeprofessor aan het Hunter College in New York. Ze is bezorgd dat “verpleegkundigen met vierjarige diploma’s zouden kunnen blokkeren wat is gezien als een betrouwbare weg naar de middenklasse … Dat is een mooi aspect van de carrièreladder van de verpleegkunde, is dat het mensen in staat stelt om van misschien een gezin dat opgroeit in armoede, naar een solide middenklasse te gaan.” Ik was verbaasd dat de nadruk zou worden gelegd op een economische status en niet op de kwaliteit van de opleiding voor het leveren van uitmuntende zorg.

In de loop der jaren heb ik gesproken met jonge mensen die de verpleging ingaan en wier opmerkingen mijn punt duidelijk maken. Op de vraag “Waarom ga je de verpleging in?” kreeg ik verschillende antwoorden: “Oh, ik kan snel goed geld verdienen.” En: “Omdat ik mijn vorige carrière heb afgezworen, is er een tekort, dus het is gemakkelijk om aan een opleiding deel te nemen en dan een baan te vinden”. Ze waren gericht op economische status zonder de roeping om mensen te willen helpen, en gaven me blanco blikken toen ik zei dat ze er moesten zijn voor de behoeften van de patiënten en niet voor hun eigen behoeften.

Diploma- en geassocieerde verpleegkundigen vereisen uitgebreide, gelijktijdige klinische zorg met lestijd voor het vermogen om kwalitatief goede, volledige patiëntenbelastingen uit te voeren om af te studeren, zodat ze onmiddellijk kunnen presteren wanneer ze worden aangenomen als verpleegkundige. De vraag moet worden gesteld: “Wordt deze opleiding als inferieur beschouwd aan de huidige BSN-graden, die online kunnen worden voltooid, zonder uitgebreide klinische ervaring, vaak inclusief bedrijfs-, algemeen onderwijs / vrije kunsten of computertraining?”

Zoals blijkt uit de bovenstaande voorbeelden, kan de training in kritisch denken en vaardigheden in vergelijking met het BSN superieur zijn. Als alle verpleegkundigen – ongeacht diploma, associate of BSN – optraden als pleitbezorger voor de levering van uitstekende patiëntenzorg en opleiding gericht op het produceren van hoogopgeleide, kritisch denkende verpleegkundigen, zouden patiëntenkampioenen niet nodig zijn.

*Omwille van de-identificatie zijn namen van faciliteiten weggelaten en zijn de demografische gegevens van de patiënt gewijzigd in gebruikscasusvoorbeelden.

Rose Rohloff is een 30+ jaar veteraan in de gezondheidszorg met een achtergrond van verpleging, bedrijfskunde en informatiesystemen met succes in het creëren van toonaangevende business intelligence-oplossingen voor zinvolle analyse. Haar focus ligt op het verwijderen van informatiesilo’s binnen gezondheidssystemen en het uitbreiden van het zorgcontinuüm naar een continuüm van gezondheidsbehoud. Rose Rohloff kan worden gecontacteerd op [email protected].

Meer artikelen over het personeelsbestand:
Infographic: De angel van giftige werknemers
UnityPoint Health om 1.000+ klinisch personeel aan te nemen: 5 dingen om te weten
15 feiten, statistieken over centrale steriele afdelingen en technici