Door: Lydia Jarjoura

Er was een tijd, vóór onze moeders en onze grootmoeders en misschien zelfs hun moeders, waarin het hele leven en de hele tijd werden beheerst door de menstruatiecyclus. Vóór kunstlicht, hormoonverstorende diëten (verwerkte voedingsmiddelen) en de opkomst van hormonale geboortebeperking, werden de meeste vrouwen samen ongesteld op de Nieuwe Maan en ovuleerden ze bij de Volle Maan. Deze cyclus is onze standaard instelling en, tot voor kort, is het wat onze cycli van rust, werk, creativiteit en spel beheerste.

In feite werd de manier waarop de beschaving de tijd bijhield geboren uit het maanritme van de maandelijkse cyclus van een vrouw, oftewel de Maancyclus. De oorsprong van het woord maan, komt van het woord maand en menses zowel in het Oud Engels en Grieks. Hieruit komen de woorden maand, menstruatie, menarch, en nog veel meer woorden met “me”- om te meten. De Maankalender is wat van binnen in ieder van ons zit en, als vrouwen, beginnen velen van ons zich deze cyclus te herinneren, en ons leven erop af te stemmen.

De cyclus van een vrouw weerspiegelt niet alleen de fasen van de Maan, maar ook de vier seizoenen. Het eerste seizoen, of fase, is de winter. Dit is de nieuwe maanfase wanneer de hemel zwart is en de maan donker. Net als in de winter, wanneer een vrouw haar Nieuwe Maan fase doormaakt, is ze teruggetrokken. Dit is typisch wanneer een vrouw bloedt; haar fysieke energie is laag, maar haar creativiteit kan de sterren bereiken. Tijdens haar Nieuwe Maan-fase is er weinig onderscheid tussen intuïtie en logica. De sluier tussen de Geestelijke en de Aardse wereld is dunner geworden.