Daar Jack,

Hoe verschillend onze angsten ook zijn, we zijn allemaal wel eens bang. Stofzuigers, honden en zelfs komkommers doen mijn haren recht overeind staan. Misschien zijn het voor jou spinnen, het donker, of de gedachte aan monsters onder je bed.

Mijn vriend Michael Delahoyde is erg nieuwsgierig naar wat ons bang maakt. Als professor Engels aan de Washington State University heeft hij zelfs een cursus over monsters gegeven.

Delahoyde legde uit dat onze hersenen graag informatie categoriseren om ons te helpen zin te geven aan onze wereld. Maar monsters leven als het ware tussen verschillende categorieën in.

“We voelen ons op ons gemak bij dieren. We voelen ons op ons gemak bij mensen. We kennen het onderscheid,” zei Delahoyde. “Maar als je een monster hebt, zoals een weerwolf die ergens in het midden zit, dan worden we gek.”

We kunnen onze vinger niet helemaal leggen op wat er gebeurt, dus voelen we een gevoel van onzekerheid. Zombies doorbreken ook categorieën en natuurwetten, omdat ze zowel levend als dood zijn.

Iedere cultuur heeft ook zijn eigen monsters. In Japan is dat de bakeneko, een bovennatuurlijk, van gedaante veranderend kattenwezen, wiens aanwezigheid in verhalen vaak wordt gezien als een teken dat er iets vreemds staat te gebeuren.

Onze harten beginnen te pompen. Onze pupillen worden groter. Onze handen gaan zweten. We kunnen zelfs kippenvel krijgen of rillingen. Het angstcentrum van onze hersenen, een klein amandelvormig deel dat de amygdala wordt genoemd, gaat aan het werk.

De hersenen en het lichaam maken zich op om een beslissing te nemen over wat te doen in de enge situatie. We moeten beslissen of we het onder ogen zien of wegrennen.

In sommige situaties kan onze reactie op deze vecht-of-vluchtsituatie opwindend zijn. Dat is waarom sommige mensen eigenlijk genieten van het kijken naar enge films. Ze weten dat ze veilig zijn, zelfs als ze af en toe hun ogen met hun poten moeten bedekken.

Mijn vriend Jaak Panksepp, een onderzoeker in het WSU College of Veterinary Medicine, is ook nieuwsgierig naar emoties, zoals angst, bij dieren.

Al onze hersenen bevatten een angstsysteem, legde hij uit, dat is ontworpen om ons te beschermen tegen schade. Wanneer dit systeem aan het werk is, hebben we een gevoel dat kan worden omschreven als eng.

Want onze voorouders zijn misschien niet oog in oog gekomen met weerwolven, maar ze kunnen wel een sabeltandkat zijn tegengekomen. Ze zouden een beslissing moeten nemen: vechten of vluchten. Het angst systeem vertelt ons automatisch om zulke situaties te vermijden. Het helpt ons ook, vaak in een oogwenk, uit te vinden hoe we in de toekomst met soortgelijke beangstigende gebeurtenissen moeten omgaan. Angst helpt ons te overleven.

Onze persoonlijke angsten kunnen ook veranderen, naarmate we ouder worden. We kunnen bang worden voor nieuwe dingen of leren minder bang te worden voor de dingen waar we ooit bang voor waren, zoals honden of monsters onder het bed.

Heb je zelf een idee voor een monster of een eng verhaal om te delen? Stuur je tekeningen of verhalen naar [email protected].

Met vriendelijke groet,
Dr. Universe