Al een half decennium lang hebben we Dîner en Blanc in Parijs bijgewoond. En bijna elk jaar heb ik erover gepost. Misschien meer voor mij dan voor u. Dit jaar zal niet anders zijn. En ondanks dat we niet meer in Parijs wonen, maken we nog steeds de (relatief korte) tocht naar de Lichtstad voor wat altijd onze favoriete avond van het jaar is.

Het evenement is alleen op uitnodiging, en varieert in grootte van 10.000 tot 20.000 mensen. In tegenstelling tot het kopen van kaartjes voor een concert online, de sleutel hier is uitgenodigd door een eerdere DeB organiseren bezoeker, dat is hoe we kregen onze uitnodigingen jaar geleden. En ook in tegenstelling tot het kopen van tickets voor een evenement, zijn er vrijwel geen kosten. Bespaar maar liefst 2,50EUR. Oh, en tot slot – in tegenstelling tot een concert, weet je niet waar het evenement is tot minuten van tevoren, wanneer u een tekst van waar te gaan.

Met dat, een beetje een recap van de nacht.

Getting Ready:

In een hoogst ongebruikelijk moment voor ons, we waren eigenlijk te vroeg op onze ontmoetingsplaats. Je ontmoet elkaar niet op de plaats waar je gaat dineren. In plaats daarvan, op de middag van de dag van, krijg je een adres om die avond te ontmoeten. Dat adres is meestal op 5-15 minuten lopen van de locatie. En het is vaak een bar of café waar je je pre-game festiviteiten kunt beginnen.

Dit jaar was het echter een beetje anders. We zouden pre-gamen met een straatlengte aan kunstgalerijen die die avond geopend waren voor een niet-gerelateerd evenement. Als je ooit door de straten in de buurt van Musée d’Orsay hebt gezworven, vind je galerie na galerie met dure kunstwerken (van alle media). Daar waren wij ook.

Opvallend was dat er een kleine champagnetruck stond die gratis glazen champagne uitdeelde. Die was ook niet slecht. Uiteraard hebben we daar wat van gedronken.

Gratuit, duh.

Om half negen was het tijd om onze groep te verzamelen voor de grote trek over de rivier de Seine. We hadden bericht ontvangen over onze plek in de Tuilerieën, en het was tijd om de tocht te maken, compleet met al onze spullen.

Zie je, het punt van Dîner en Blanc is dat je alles met je meeneemt. Dit is geen catered evenement. U neemt uw tafel, stoelen, wit tafelkleed, kaarsen, bloemen &vazen, borden en al het andere dat u nodig hebt voor een luxe meergangendiner mee. Ja, inclusief aparte champagneglazen, wijnglazen, en waterglazen. Pom’ de Pain ce n’est pas.

Op één probleem na: de helft van onze kudde werd buitengesloten.

Zie je, veel mensen speculeren er vaak over hoeveel coördinatie er nu werkelijk plaatsvindt tussen de stad Parijs en Dîner en Blanc. Immers, je bent ‘willekeurig’ opdagen met 10.000 + mensen. Ja, het is technisch gezien een flash mob, maar is het dat echt? Het is altijd een beetje verondersteld dat er een beetje stille bevestiging is tussen de twee partijen dat hier achter de schermen gebeurt.

Dit jaar geïllustreerd dat is gewoon je verbeelding. Het is zo legitiem als het maar kan.

Toen ongeveer de helft van de menigte in de Tuilerieën was (dat is een grote tuin die ’s nachts wordt afgesloten), rolden de bewakers de gigantische gietijzeren hekken dicht, waardoor wij er niet in konden en zij die binnen waren er niet uit konden. Je kunt het deel dat wel naar binnen kon zien, net voorbij de fontein op de foto hieronder.

Geest niet: Plan B. Er is altijd een Plan B.

En in dit geval was Plan B eenvoudigweg het opzetten (met orde en architecturale tafeltekeningen waar elke CAD-gebruiker trots op zou zijn) in de tuinen van het Louvre, die ’s nachts niet op slot gaan.

Toen eenmaal was bevestigd dat dit onze plek was, gingen we aan de slag met het opzetten van de dingen (en de mensen in de Tuilerieën zouden uiteindelijk de boot krijgen en zich ook bij ons voegen). Het proces duurt ongeveer 10-15 minuten als mensen uitpakken alles en krijg het allemaal gesorteerd in zo dicht bij een Michelin-ster etablissement als je gaat vinden twee mensen kunnen slepen op hun rug.

Voedsel & Feest:

Met het opzetten achter de rug, was het tijd om de champagne open te trekken en te beginnen met het ronddelen van het eten (en de wijn…en nog meer champagne):

Daartoe behoorde ook dit geweldige brood met onze teamnaam (Team Food Society) erop (kijk, we moesten een teamnaam hebben, en niemand van ons kon een paar jaar geleden iets creatievers verzinnen, dus… ja, het is blijven hangen).

Zoals altijd het geval lijkt te zijn, is er meestal te veel eten. Het idee is om een gerecht te maken en het dan te delen, wat zeker gebeurt. Maar onze specifieke groep van deelnemers (Team Food Society), zijn nogal geobsedeerd door eten, en zijn er trots op zelf de beste borden te maken! Bovendien vergeten we allemaal hoeveel je uiteindelijk moet praten en ronddwalen, zodat je niet zo veel eet als elders het geval zou zijn.

Over ronddwalen gesproken – een deel van de aantrekkingskracht van het evenement is mensen kijken en gewoon bijpraten met vrienden in andere sociale kringen die je zelden ziet. Er zijn een aantal mensen in Parijs die ik maar één of twee keer per jaar zie (zelfs voordat we verhuisden), behalve voor een of andere specifieke ontmoeting/afspraak. Zoals onze makelaar, sommige restauranthouders die we kennen, enzovoort. Dus even bijpraten is hier altijd goed. Of je kunt gewoon het tafereel aan je voorbij zien trekken.

Om ongeveer 21.30 uur is er de ceremoniële servetdraai, en daarom heb je stoffen servetten nodig. Niet van dat papieren servettengedoe. Ook hebben we keramische borden, echt zilverwerk en glazen. Wegwerpmateriaal is niet toegestaan.

Daarna is het weer eten en drinken, en bijpraten met vrienden.

Daarna zijn er om 23.00 uur de vonkjes. De organisatoren betalen de kosten hiervan, en geven ze vervolgens door aan de ’teamleiders’, die ze op hun beurt aan iedereen geven. Eén per persoon, in een gigantisch vuurwerkfestijn:

Ik kan me niet herinneren of ik de champagne…of wijn, al heb genoemd. Dat gebeurt.

Ik weet niet precies waar het #DrinkChampagneParis oplichtende bordje vandaan kwam, of hoe het op onze tafel terechtkwam, maar het werd een fotogenieke hit!

Daarna ging de muziek in de hoogste versnelling. Zowel zwervende bands als geïmproviseerde DJ’s staan opgesteld. Er is ter plaatse geen elektriciteit, dus de mensen slepen er tijdelijk bij wat ze nodig hebben.

In ons geval hebben we echter vooral gerelaxt en genoten van de avond. Het was een beetje frisser dan de meeste DeB’s waar we zijn geweest. Maar hé… geen regen!

En als je liever niet in het openbaar dansend wordt gezien, kun je gewoon champagne blijven drinken en met vrienden blijven kletsen. En ik denk dat je ook op wijn kunt overstappen. Hoewel, ik heb er persoonlijk voor gezorgd dat onze champagne niet verloren ging. Niemand wil immers dat dat gebeurt.

P.S. – Met dank aan David voor een paar van de foto’s die hier staan. Mijn partner in foto creatie misdaad.

Verwijnen in de nacht:

Om middernacht luidt de klok van Assepoester en verdwijnen de mensen in de nacht. En als het goed is, blijft er niets achter. Geen zakken vuilnis of willekeurige stukjes stokbrood. Het moet een schone lei zijn, op misschien een paar smeltende ijsblokjes na. Eerst moet natuurlijk al het overgebleven eten en servies worden opgeruimd. Elke tafel moet twee vuilniszakken meenemen voor precies dit doel.

Dan ga je de tafels afbreken. In het geval dat je super fancy met uitgebreide verlichting structuren, dat betekent dat die moeten ook naar beneden komen. Aangezien u waarschijnlijk al meer dan 6 champagneglazen op heeft, zult u er nu waarschijnlijk spijt van hebben dat u de buren een loer heeft gedraaid.

En tot slot controleert u de grond in uw buurt om te zien of er geen stukjes plastic of andere dingen zijn achtergebleven. Meestal zijn de donkere plekken waar water of ijsblokjes helpen om de aarde te hydrateren.

En dat is het. In ons geval, tegen de tijd dat we klaar waren met andere organisatoren te helpen opruimen en ervoor te zorgen het terrein was brandschoon was het sluiten in op 2AM. Maar het is zeker de moeite waard. Het evenement heeft de reputatie dat het de locatie mooier achterlaat dan bij aankomst.

Hiermee wil ik Roger nogmaals bedanken, en bedankt voor het lezen. Tot volgend jaar!

En wil je nog eens terugblikken op een aantal vorige evenementen? Vraag niet verder! Hier is de vorige Dîner en Blanc goedheid: 2017 (ongelooflijk op het stadhuis), 2016 (compleet met video!), 2015 (in de buurt van het Louvre!), en 2014 (op de bruggen)! En omdat je het je waarschijnlijk afvraagt – ik heb nooit een 2018-post kunnen maken, maar hier is een foto van onze groep geweldige meiden van vorig jaar:

Oh, vrees niet, terug naar sporttechnische dingen morgen.