Er staat een lezenswaardig bericht op de USA Volleyball blog (pettip aan Coach Rey). Het kijkt naar slagman training en richt zich op het krijgen van spelers om vaardigheden uit te voeren in spel-achtige mode zo vaak mogelijk. Met andere woorden, weg van “blok” training die de vaardigheid afbreekt en werkt aan de afzonderlijke componenten. Dat is een belangrijke focus van de moderne training voor het coachen van volleybal. Er zijn een aantal waardevolle dingen om over na te denken in de richting van dat doel in dit stuk.

De “mythe” van de pols snap

Aan het einde van de blog post is een interessante uitwisseling over de mechanica van het raken van een bal met topspin, of dat nu een spike of een topspin serve is. Je moet dat gedeelte van onder naar boven lezen om de stroom goed te kunnen volgen, omdat de volgorde van de discussie in omgekeerde chronologische volgorde is (zoals een e-mail uitwisseling).

De belangrijkste take-away van dat topspin gesprek is dat pols snap er niets mee te maken heeft. Je hand is niet lang genoeg in contact met de bal om hem over de top te wikkelen, zoals het lijkt als je hem in slow motion uitvoert.

Dus stoppen we met het coachen van wrist snap? Of dient het eigenlijk wel een doel?