Grote spoilers voor Black Panther.

Cultuurcritici hebben veel te zeggen gehad over het feit dat Erik Killmonger in Black Panther een sympathieke schurk is, en dat zwarte kijkers zich met zijn standpunt kunnen identificeren. Hij is een moordenaar met een lange lijst moorden die letterlijk in zijn eigen lichaam staat gekerfd, maar Killmonger (Michael B. Jordan) vecht niet alleen om persoonlijke redenen. Hij wreekt zijn vader en zijn verloren jeugd, maar hij identificeert zich met andere zwarte mensen die in armoede zijn opgegroeid, en hij wil de geavanceerde technologie van Wakanda gebruiken om gekleurde mensen te bevrijden die door het westerse imperialisme zijn onderdrukt. Zijn doelen hebben echt politiek gewicht, en ze zijn interessanter dan die van veel schurken in superheldenfilms, die vaak meer gemotiveerd zijn door dat generieke, vage stand-by sentiment, “Ik ben slecht en ik wil de wereld vernietigen.”

Er zijn mediabijdragen geweest waarin werd besproken hoe Black Panther-hoofdrolspeler T’Challa een sombere boodschap stuurt naar zwarte kijkers door zijn rivaal te doden. Volgens sommige critici is de boodschap dat zwarte bevrijding slechts een droom is, en dat alleen gehoorzame, vreedzame mensen tolerantie en overleving kunnen verwachten. In deze lezing van de film, maakt dat T’Challa de vijand. En Chadwick Boseman, de acteur die T’Challa speelt, is het daarmee eens.

“Ik ben eigenlijk de vijand,” zegt hij tijdens een discussie met castmate Lupita Nyong’o en Marvel comics-schrijver en journalist Ta-Nehisi Coates in Harlem’s Apollo Theater op dinsdag. (De opmerkingen werden getranscribeerd en gerapporteerd door The Atlantic en Rolling Stone.) “Het is de vijand die ik altijd heb gekend. Het is macht. Het is het hebben van privileges.” Hij karakteriseert T’Challa als “geboren met een vibranium lepel in mijn mond.”

Deze lezing van T’Challa als geboren in een hogere kaste, terwijl Killmonger en zijn vader worden beschouwd als buitenstaanders, is veelzeggend. Killmonger en zijn vader N’Jobu (gespeeld met een oogstrelende prestatie van Sterling K. Brown), worden in wezen buitengesloten van Wakanda’s Afrofuturistische utopie, omdat ze het willen delen en de vrijheden ervan willen uitbreiden naar andere gekleurde mensen over de hele wereld, in plaats van de welvaart van het land voor de wereld te verbergen.

Boseman, afkomstig uit South Carolina en afgestudeerd aan Howard University, zegt dat hij, net als Killmonger, hetzelfde gevoel heeft gevoeld van niet volledig aansluiten bij de Afrikaanse cultuur en geschiedenis. Hij moest net als Killmonger op zoek naar zijn eigen erfgoed, en naar Afrika gaan voor de film was voor hem een kans om “opnieuw te verbinden met wat ik verloor.”

Boseman zegt ook dat Killmonger elementen heeft ontleend aan de persoonlijkheid van Ryan Coogler. De schrijver-regisseur onderzocht de film deels door naar Londen te reizen om Afrikaanse museumtentoonstellingen te bezoeken, net zoals Killmonger doet in zijn eerste scène in de film.

In de scène wandelt Killmonger een Afrikaanse museumtentoonstelling binnen, vergiftigt een museumgids en steelt een Wakandan-schat terug, waarbij hij verklaart: “Niet struikelen. Ik neem hem van je over.” Als de gids streng zegt: “Deze voorwerpen zijn niet te koop”, antwoordt hij, onder gejuich van het publiek tijdens de eerste Franse première: “Hoe denk je dat je voorouders hieraan zijn gekomen? Denk je dat ze er een eerlijke prijs voor hebben betaald? Or did they take them like they took everything else?”

De scène speelt meer als een heroïsche overval dan als een diefstal, en dat zou het ook geweest zijn, als de film niet was gebaseerd op zo’n goed-en-kwaad-gerichte stripwereld. Voor veel commentatoren zijn de partijen in Black Panther niet zo duidelijk. Zowel Killmonger als T’Challa zijn tegelijkertijd helden en schurken. Maar Boseman’s erkenning dat hij meer sympathiseert met de tegenstander van zijn personage is nog steeds een opzienbarende bekentenis voor een hoofdrolspeler in een superheldenfilm.

“Ik weet niet of we als Afro-Amerikanen T’Challa als onze held zouden accepteren als hij Killmonger niet zou doormaken,” zegt hij op het evenement. “Omdat Killmonger onze strijd heeft doorgemaakt, en .”

Nyong’o en Coates spreken ook over de vertegenwoordiging en de gecompliceerde politiek die Black Panther aanpakt, volgens Rolling Stone. Nyong’o zegt dat de hoofdpersonen van de film een beeld schetsen van Afrikanen en Afro-Amerikanen samen als een familie, op een manier die “helend aanvoelt.”

Nyong’o, die zich identificeert als Keniaans-Mexicaans, groeide op met het luisteren naar The Sound of Music en het kijken naar Elizabeth Taylor op het scherm. “Ook wij zijn geplaagd door deze ongelukkige beelden die ons verkleinen en ons afschilderen als alleen behoeftig,” zegt ze, en beschrijft de ervaring van Afrikanen met hun representatie.

Coates, die Black Panther comics en zijn eigen spin-offs heeft geschreven, is het daarmee eens en zegt: “Ik realiseerde me niet hoezeer ik de film nodig had, een honger naar een mythe die zich afgescheiden voelt en zich opnieuw verbonden voelt” met het Afrikaanse continent.