Mijn moeder stierf zes maanden geleden na meer dan 50 jaar huwelijk. Mijn vader begint nu casual uit te gaan. Ik ben blij voor hem, maar we hebben allebei harde opmerkingen gekregen, zoals ‘Ze ligt amper in haar graf.’

Die Carolyn,

Mijn moeder is zes maanden geleden plotseling overleden, na meer dan 50 jaar getrouwd te zijn geweest. Mijn vader is verder gegaan met zijn leven en is zelfs actiever dan vroeger, hij begint nu ook gewoon uit te gaan. Het is een verrassing, maar hij is gelukkig en ik ben blij voor hem.

Maar we hebben allebei een aantal harde opmerkingen en oordelen gekregen uit zijn kring, zoals: “Ze is nauwelijks in haar graf,” en anderen van die strekking. Feit is dat hij zich gelukkiger voelt, en hun relatie was veel meer gespannen dan iemand van ons wist. Hij wil ten volle leven en ik steun dat, maar de opmerkingen nemen toe en hij begint gemeden te worden door mensen die hij waardeert.

Moet hij hen vergeten en nieuwe vrienden maken op zijn 82ste? Wat stelt u voor?

– Tijdlijn over rouw

Mensen die zichzelf tot rouwpolitie bestempelen zijn idioten, en idiotie is een aandoening met tragisch weinig remedies.

Ik begon dit antwoord op drie of vier andere manieren, maar daar gaat het eigenlijk over, dus daar gaat u. Geen buitenstaander kan volledig begrijpen wat er in een huwelijk omgaat. Je vader had 49,5 jaar geleden al om zijn verloren liefde kunnen rouwen, voor zover de bemoeials dat weten.

Maar laten we voor het argument aannemen dat de kring van je vader in werkelijkheid de kring van je moeder was, en/of dat je moeder haar kant van de huwelijksstress met hen deelde en zij met haar sympathiseerden, misschien zelfs terecht, zodat er reden voor hen is om sceptisch tegenover je vader te staan. Maar zelfs in dit geval is de uitdrukking “Je moet langer zichtbaar in de rouw zijn!” gewoon misleidend.

Of ze mogen je vader of ze mogen hem niet, en ze zoeken zijn gezelschap op of niet. Tijd met hem doorbrengen en hem tegelijkertijd aan deze weduwnaars schoonheidswedstrijd onderwerpen is een poging om het van twee kanten te bekijken – om hun relatie met hem te behouden en tegelijkertijd een of andere willekeurige morele status boven hem op te eisen – en ze zullen geen van beide bereiken.

Jij bent eigenlijk in een betere positie dan je vader is om zijn eer te verdedigen. Jij bent tenslotte de dochter van je moeder, en als iemand zijn beslissing in twijfel kan trekken, ben jij het wel. Wat je trouwens niet doet, want niemand doet dat; goed voor jou dat je openstaat voor grenzen en nuance.

Dus als je deze veroordelende opmerkingen hoort, pak ze dan aan. “Hij is 82. Hoe lang zou je hem laten wachten?” “Ze was mijn moeder, ik rouw, en zelfs ik ben blij voor hem.” “Zoals ik het zie, kan ik liefde en leven steunen, of ik kan ze veroordelen. Een makkelijke keuze, vind je niet? “Hij heeft 50 jaar lang gezelschap gehad, dus natuurlijk wil hij dat weer.” Er zijn hier zoveel waarheden voor u om op te leunen dat u waarschijnlijk elke keer een andere kunt gebruiken als u iemand een duwtje in de rug moet geven.

U kunt uw vader er ook aan herinneren dat u van hem houdt en hem steunt, en dat mensen waarschijnlijk oordelen over zijn reactie op sterfelijkheid omdat ze met hun eigen worstelen.

Het spijt me van uw verlies.

Schrijven aan Carolyn Hax t.a.v. Providence Journal Features Department, 75 Fountain St, Providence, RI 02902, of e-mail [email protected].