Deze februari viert Sports Illustrated Black History Month door elke dag een andere iconische atleet in de spotlight te zetten. Vandaag kijkt SI terug op de nalatenschap van Wilma Rudolph.

Wilma Rudolph werd ooit verteld dat ze nooit meer zou lopen. Vier jaar later, was ze op de Olympische Spelen. Vier jaar later won ze drie gouden medailles en vestigde een wereldrecord in het proces.

Dat is het onwaarschijnlijke verhaal van Rudolph, die een van ’s werelds beroemdste atleten werd na de Olympische Spelen van 1960 in Rome. Hier is hoe Sports Illustrated’s Barbara Heilman haar dat jaar beschreef:

Een slanke 1 meter 80, Wilma Rudolph kan een blik oproepen van genade en hauteur die doet denken aan een hertogin, maar in een menigte die voor een deel uit Skeeter en voor een deel uit 5000 mensen bestaat, komen jonge mannen en baby’s binnen 30 seconden naar haar toe. Haar manieren zijn van een natuurlijke delicatesse en zoetheid zo waar als mooi weer. Ze verscheurde Rome, daarna Griekenland, Engeland, Nederland en Duitsland. In Keulen was bereden politie nodig om haar bewonderaars tegen te houden, in Wuppertal politiehonden. In Berlijn stal het publiek haar schoenen, omsingelde haar bus (ze stapte op blote voeten in) en sloeg er met de vuisten op om haar te laten zwaaien. Handtekeningenjagers verdrongen haar overal waar ze kwam, en ze werd overspoeld met brieven, geschenken, telegrammen en verzoeken om te blijven waar ze was of naar een dozijn steden te komen waar ze niet was.

Te vroeg geboren als 20e van 22 kinderen, kreeg Rudolph als kind te maken met een hele reeks ziekten, waaronder longontsteking, roodvonk en polio. Ze herstelde van de eerste twee, maar de polio bleef. Vanwege de racistische medische praktijken van die tijd, kreeg Rudolph geen zorg in haar geboortestad – haar ouders moesten haar laten behandelen in het historisch zwarte Meharry Medical College in Nashville, ongeveer 50 mijl van haar geboorteplaats Clarksville.

Dus maakten Rudolph en haar moeder twee jaar lang elke week de pelgrimstocht van 100 mijl heen en terug om haar linkerbeen te revalideren, dat als gevolg van de polio gehandicapt was gebleven. Ze kreeg ook vier keer per dag thuismassages van familieleden.

Haar behandeling aan het Meharry Medical College (nu het Nashville General Hospital at Meharry), samen met de hulp van haar familie, stelde Rudolph in staat polio te verslaan en zonder beenbeugel of orthopedische schoen te lopen tegen de tijd dat ze 12 werd.

Drie jaar later, volledig hersteld van de invaliderende effecten van polio, werd Rudolph ontdekt door de baancoach van de Tennessee State University, Ed Temple, toen Rudolph als tweedejaars speelde voor haar basketbalteam van de middelbare school. Temple nam haar onder haar hoede. Na een jaar van ijverige training kwalificeerde Rudolph zich voor de U.S. Olympic track and field team trials en, uiteindelijk, de Olympische Spelen zelf.

More from Biography.com
– Florence Griffith Joyner
– Jackie Joyner-Kersee
– Wilma Rudolph
– Althea Gibson

Ze won slechts een bronzen medaille op de 4x100m in 1956, maar na vier jaar training- acht jaar verwijderd van polio- deed Rudolph mee aan het evenement dat haar internationaal beroemd maakte: De Olympische Spelen van 1960.

Daar won ze gouden medailles in de 100m, 200m en 4x100m estafette, en werd daarmee de eerste vrouw die ooit drie gouden medailles won op een enkele Olympische Spelen. Ze vestigde een wereldrecord op de 4x100m estafette en vestigde een Olympisch record op de 200m. Rudolph zou ook een wereldrecord op de 100m gevestigd hebben, als ze niet met windkracht 2,75 meter per seconde had gelopen, 0,75 hoger dan de maximum 2 m/s die nodig is voor een record op de tabellen.

Omdat de spelen een van de eerste waren die wereldwijd op televisie werden uitgezonden, werd Rudolph een begrip. Met haar nieuwe roem werd ze een voorvechtster van burgerrechten en vrouwenrechten in eigen land en een rolmodel voor atleten in het buitenland. Haar erfenis als pionier leeft voort.

Van de SI Vault:

“Like Nothing Else in Tennessee,” door Barbara Heilman (14 nov. 1960)

“What’s Garbo Doing In The Track And Field Hall of Fame? Go and Find Out, door Myra Gelband (22 okt. 1979)