Wanneer je gelukkig bent en je je favoriete liedje neuriet of fluit, is dat een normale handeling. Mensen fluiten om aandacht te trekken, iemand aan te spreken of gewoon om zichzelf te vermaken. Maar in veel culturen wordt fluiten, vooral binnenshuis, geassocieerd met ongeluk of kwaad.

In Turkije wordt algemeen geloofd dat ’s nachts fluiten de duivel oproept. Dit bijgeloof is echter niet uniek voor Turkije, maar kan in vele andere culturen over de hele wereld worden aangetroffen. In Japan gelooft men dat fluiten ’s nachts de rust van de nacht kan verstoren en zo gevaar voor jezelf kan brengen. In China is het net zo, maar daar gelooft men niet dat fluiten alleen een oproep is aan boze geesten. Bekwame Chinese yogabeoefenaars geloven dat zij met een fluitje bovennatuurlijke wezens, wilde dieren en weersverschijnselen kunnen oproepen.

In Russische en andere Slavische culturen wordt bijgelovig geloofd dat fluiten binnenshuis armoede brengt en er is een Russisch spreekwoord dat zegt “geld wegfluiten”. In tegenstelling tot andere culturen geloven de Russen echter niet dat fluiten binnenshuis of buitenshuis enig verschil maakt. In Estland gelooft men ook dat fluiten binnenshuis ongeluk kan brengen en daarom het huis in brand kan steken.

In het Verenigd Koninkrijk wordt het fluiten-bijgeloof naar een heel ander niveau getild. In de Britse cultuur heerst een bijgelovig geloof in de “Zeven Fluiters”, zeven mysterieuze vogels of geesten die de dood of een groot onheil voorspellen. In de jaren 1800 legden honderden mijnwerkers hun werk een dag stil, omdat zij een mysterieus gefluit hoorden en niet konden werken omdat er iets ergs zou gebeuren.

Al deze bijgeloven houden waarschijnlijk verband met de tijd toen de mensen heidenen waren en zich veel aantrokken van geesten en de onnatuurlijke wereld. Vandaag de dag weten de meeste mensen niet eens waarom ze tegen fluiten zijn; toch treden ze in de voetsporen van hun voorouders.

Naast culturen hebben ook bepaalde beroepsgroepen bijgeloof over fluiten. Fluiten backstage in een theater wordt bijvoorbeeld beschouwd als een vloek. Acteurs geloven dat als iemand backstage fluit, er slechte dingen in het verschiet liggen, niet alleen voor henzelf maar voor het hele gezelschap. Zeelieden verbieden ook het fluiten aan boord, omdat ze geloven dat de fluiter ongeluk brengt aan de hele bemanning en het schip.