De wolf is het grootste in het wild levende hondachtige

• Lichaamslengte: 100-140 cm (staart 35-50 cm)
• Gewicht: Meestal tussen 20-50 kg, maar wolven van meer dan 70 kg zijn ook gezien
• Het mannetje is groter dan het vrouwtje

De basiskleur van de vacht van de wolf is een grijsgele kleur. Zwarte dekharen zijn het meest opvallend op de rug, de schouders en de punt van de staart. De buikzijde van de wolf is lichter van tint. De basiskleur van de poten van de wolf is grijs en de voorkant van de voorpoten kan een zwarte streep vertonen. De kleuring varieert enigszins van wolf tot wolf en vooral de zomervacht kan meer roodachtig of roestbruin zijn.

De wolf heeft rechtopstaande oren en hij lijkt ook in andere opzichten op een hond met parmantige oren. Het is vaak moeilijk om een wolf van een hond te onderscheiden, maar de staart van de wolf, die recht naar beneden hangt, is een verraadteken. De sporen van de wolf lijken op die van een grote hond. De voorpoten van de wolf zijn groter dan zijn achterpoten. De wolf heeft langere en grotere kaaktanden dan een hond.

Anatomie

De schedel en de snuit van de wolf zijn lang, wat een voorwaarde is voor een scherpe en goed ontwikkelde reukzin. Men schat dat de oppervlakte van het reukepitheel van de wolf, het weefsel dat verantwoordelijk is voor het waarnemen van geuren, 14 maal groter is dan dat van de mens. De wolf heeft ook een uitstekend gehoor, maar zijn gezichtsvermogen is zijn minst ontwikkelde zintuig.

De structuur van het gebit en de kaken van de wolf vertegenwoordigen een typisch roofdier archetype. Meer dan 70% van het dieet van de wolf bestaat uit vlees, hetzij prooidieren van verschillende grootte of karkassen. Het gevarieerde dieet van de wolf is duidelijk zichtbaar in zijn gebitstructuur. De hoektanden zijn groot, maar niet bijzonder scherp of afgeplat zoals die van de lynx. De hoektanden zijn groot en zeer doeltreffend bij het snijden van vlees. De goed ontwikkelde premolaren, die worden gebruikt voor het in stukken snijden van kleinere voedselbronnen, zijn een ander teken van een gevarieerd dieet. De wolf heeft ook relatief goed ontwikkelde kiezen, die zorgen voor flexibiliteit bij het bepalen van wat hij eet. Het gebit van de wolf is beter geschikt voor een veelzijdig dieet dat uit meer dan alleen vlees bestaat dan dat van bijvoorbeeld de lynx.