Diana Prince’s POV

“Het is voor je eigen bestwil.” fluisterde ik tegen Barbara terwijl ze zwaar gekneusd op de grond zat. Ik hielp haar overeind en liet de politieagent haar boeien. Toen ze eenmaal in de auto zat, wendde de agent zich tot mij en glimlachte.

“Wow. Bedankt voor je hulp.”

“Alles bij het dagwerk.” Ik knipoogde en begon weg te lopen, maar mijn maag draaide zich om. Ik hoorde geschreeuw van ver weg. Ik sprong in de lucht en vloog naar het geluid. Het bleek een groot gouden portaal op de grond

en het was een zwangere vrouw aan het grijpen. Ik zet me op de grond en ren naar de vrouw toe.

“Oh mijn god! HELP ME!”

“Ik heb je.” Ik wikkelde mijn lasso om haar heen en gooide haar weg van het portaal. Ze landde veilig op een vies matras en greep naar haar buik. Ik wilde opstaan om te zien of ze echt in orde was, maar ik werd in het portaal gezogen en kon horen waar al het geschreeuw vandaan kwam. Ik bedekte mijn ogen om de geluiden tegen te houden maar het was ondraaglijk. Ik moest mee schreeuwen met de stemmen.
__________________

Tussen

Steve, Natasha, Bruce, Pepper en Rhône renden naar buiten toen ze een vrouw zagen die in haar eentje een schip droeg. Toen ze het schip neerzette, draaide ze zich om en glimlachte.

“Hallo daar.”

“Hoi. Wie ben jij?” Vroeg Steve.

“Ik ben Carol. Ik denk dat ik zojuist je vrienden heb gered.”

“Vrienden?”

Steve hijgde toen het schip openging en een half dode Tony Stark en Nebula onthulde. Tony stortte in op Steve en riep: “Ik ben het kind kwijt.” Steve knikte en omhelsde Tony terug. Natasha schudde Carol’s hand en glimlachte.

“Leuk je te ontmoeten. Ik ben Natasha.

“Carol.”
__________________
Five Hour Later….

“Het is 29 dagen geleden sinds Thanos naar de Aarde kwam. Alles ligt in duigen. De wereld is niet meer hetzelfde nadat hij iedereen heeft weggerukt.” Zei Rhônes.

“Hij deed precies wat hij zei dat hij ging doen. Hij heeft 50% van alle levende wezens weggevaagd.” voegde Natasha eraan toe. Carol zei niets maar keek fronsend naar een van de computers die alle foto’s toonden van de mensen die gestorven waren, vooral haar vriend Fury.

“Heeft hij dit gedaan?” Vroeg Carol.

“Ja. Hij heeft het gedaan. Nu moeten we alleen nog weten wie jij in godsnaam bent.” Vroeg Rocket.

Net toen Carol wilde antwoorden, kwam er een luide knal van buiten en het team verzamelde zich buiten om te zien waar dat allemaal over ging.

Op de grond lag een mooie zwartharige vrouw met een vreemd harnas aan met een gele nevel die om haar lichaam ging. Steve keek naar Carol en trok een wenkbrauw op.

“Ken je haar?”

“Nee. Ik heb haar nog nooit gezien, maar ik wil wel weten hoe ze hier terecht is gekomen.”

“Dus blijven we hier gewoon staan ruziën of pakken we dit meisje op en analyseren haar?” vroeg Clint.

“Wat zijn wij? Dokters? Wie weet wat ze in staat is om te doen op dit moment. ” betoogde Rocket.

Thor zoog op zijn tanden en leunde voorover om de bewusteloze vrouw op te rapen, maar Diana werd net op tijd wakker en stompte hem recht in het gezicht, waardoor hij helemaal over het veld werd gestuurd.

“Oh mijn-” hijgde ze.

Diana duwde zich overeind en vloog met sonische snelheid om Thor op te vangen en weer in het gebouw te komen waar de anderen waren.

“Mijn excuses.” Zei Diana terwijl ze de enorme man in haar armen hield alsof het niets was. Thor kon geen woorden vinden om te zeggen. De vrouw was absoluut adembenemend. Het was bijna onmogelijk om zo mooi te zijn. Diana rolde met haar ogen en zette Thor neer voor ze rondkeek en zag dat iedereen haar bekeek.

“Het spijt me dat ik uw vergadering moet verstoren, maar ik ben toevallig door een portaal gezogen en hier terechtgekomen. Dus ik wilde vragen, waar ben ik? Je bent in New York. Of wat het vroeger was.” Zei Steve.

“Wat?”

“New York bestaat niet meer. Het is weggevaagd door een man genaamd Thanos. Weggevaagd? Dus wacht, hij heeft de mensen vermoord die in New York woonden?” Vroeg Diana.

Zelfs als ik deze mensen niet ken. Ik moet toch helpen. Het zou zonde zijn om hier te zitten en niets te doen.

“Nou. Ik doe mee.”

Thor knikte terwijl hij wat chips opende.

“Ja. We hebben haar nodig.”
________________________

Diana’s POV

(Na het bespreken van het plan.)

Ik keek naar buiten en probeerde te zien of de zon zou schijnen. Maar nee. Dat ging niet gebeuren. De lucht is pikzwart. Ik werd kotsmisselijk van die Thanos. Ik kan niet geloven dat hij zoiets zou doen. Mijn vuisten balden zich samen terwijl ik alles probeerde te verwerken.

“Zit je ergens mee?”

Ik draaide me om en zag Steve daar staan. Hij had zijn handen in zijn zakken en een flauwe glimlach op zijn gezicht.

“Ja. Ik was net aan het denken aan mijn team thuis.”

“Team?”

“Ja. Met alles wat jullie me verteld hebben, kan je er vanuit gaan dat ik thuis ook zo’n team heb. We noemen onszelf, “The Justice League”

“Dat vind ik leuk. Zo zouden we onszelf noemen als die kerel er niet was geweest.” Zei Steve terwijl hij naar een slapende Tony wees. Diana liep naar Tony toe en ging zachtjes met haar handen over zijn “hart” en zuchtte.

“Ik heb ook zo’n vriend, maar dan een volwaardige robot.”

“Echt waar? Ik begin te denken dat onze werelden op elkaar lijken.” Zei Steve terwijl hij naast me kwam zitten. Ik deed mijn haar opzij en glimlachte. “Ja, zo ongeveer.”

Ik deed mijn lasso af en wikkelde hem om Tony heen, zijn lichaam helend.

“Wow. Dat is cool.” Zei Steve. Hij raakte de lasso ook aan, maar onze beide handen raakten elkaar en ik voelde een soortgelijke vonk als ik jaren geleden had gedaan. Ik keek op naar Steve en zag de andere Steve die ik van thuis ken.

“Trevor?”

“Wie is Trevor?” _________________

Clint’s POV

“Dus……. is er iets tussen jou en dat Diana meisje? Ze is best wel sexy. Je hebt een goeie daar… “Clint. We zijn alleen maar…..vrienden.” __________________

Diana’s POV

“Dus Carol. Je komt van een andere planeet, hè? vroeg Rhône terwijl ik een kamer binnenliep waar het team net aan het eten was en aan het relaxen.

Ondanks wat ze hebben doorgemaakt, is het fijn om te zien hoe ze van elkaar genieten. Ik glimlachte toen ik naast Thor ging zitten. Hij overhandigt me een bord met eten dat eruitziet als noedels en krokante kip. Ik neem een hap en luister naar het gesprek dat ze allemaal hadden.

“Dus je hebt nog nooit een jongen gezoend? Zelfs niet één keer?” vroeg Rhône. Carol rolde met haar ogen en liet haar hand zien die gloeide.

“De laatste keer dat een jongen me kuste, is dit wat er met hem is gebeurd.” Ze straalde al haar energie naar het raam en brak het in een miljoen stukjes. Iedereen hijgde en keek naar haar, Carol zat daar maar met een grijns op haar gezicht.

“Dus Diana. We weten al dat je kunt vliegen en superkracht hebt. Wat kun je nog meer? “

“Daar probeer ik nog steeds achter te komen. Zie je deze… Ik raakte mijn zilveren armbanden aan en trok een wenkbrauw op. Het stak me. Dat deed het nooit eerder.

“Deze bevatten al mijn goddelijke krachten. Als ze eenmaal af zijn, God weet wat er zal gebeuren.”

“Godin. Half onsterfelijk. Ik ben de dochter van Zeus, God van de donder.”

Thor sprong bijna uit zijn stoel toen ik het over de donder had. Clint lachte en hief zijn beker.

“Dus Thor. Ik denk dat er nu twee van jullie zijn.”

“Huh?” Vroeg ik.

“Thor is de God van de donder.”

“Nou. Hij moet een bedrieger zijn. Er is geen grotere man dan mijn vader.”

Iedereen keek elkaar aan terwijl Thor en ik een starend gevecht deelden.

“Bedrieger? Wat betekent dat?” Hij stond op en hief zijn hand op voor iets. Een hamer kwam op me af, dus ik pakte hem en hief hem naar Thor’s nek. Iedereen om me heen hijgde, maar ik bleef op Thor richten. Hij hief zijn handen ter verdediging en grinnikte.

“Deze vind ik leuk.” Zei hij.

“Ik denk dat ze het waard is. Je kunt maar beter voor haar uitkijken. Thor. Ze zou je een pak slaag kunnen geven in de strijd.” merkte Steve op. Thor vouwde zijn arm en propte een aardappel in zijn mond.

“Ja. Misschien.”

Ik glimlachte en ging aan tafel zitten en keek iedereen aan.

De Avengers.