Hoewel appelciderazijn al meer dan 2000 jaar bestaat, geniet het nu pas van zijn 15 minuten durende roem. ACV, zoals het bij fans bekend staat, wordt steeds vaker aangeprezen als een echt wondermiddel tegen allerlei kwalen, variërend van zure reflux en diarree tot gewichtsproblemen, een hoog cholesterolgehalte en diabetes type 2. Maar als je had aangenomen dat deze moderne stijging in ACV’s populariteit te wijten was aan een golf van nieuw wetenschappelijk onderzoek ter ondersteuning van de medicinale eigenschappen … nou, dan zou je het mis hebben.

Alle azijnsoorten worden geproduceerd wanneer specifieke soorten bacteriën specifieke soorten alcohol fermenteren. Wanneer rode wijn de oorspronkelijke alcohol is die wordt gefermenteerd, krijg je rode wijnazijn. Moutazijn is afkomstig van een ale gemaakt van gerst, terwijl gedistilleerde alcohol witte azijn maakt. Door appelcider te fermenteren krijg je ACV. Alle soorten azijn bevatten een verbinding genaamd azijnzuur in een bepaalde concentratie, meestal tussen 5 en 20 procent.

Azijnzuur is – zoals de naam al zegt – een zuur. Dit betekent dat de azijn die het bevat ook zuur zal zijn. Maar hoe zuur? Op de pH-schaal, waarbij 0 het zuurst mogelijke is en 7 volledig neutraal, heeft azijn meestal een waarde van ongeveer 2,5. Ter vergelijking, dit maakt azijn minder zuur dan citroen- of limoensap (die een pH rond 2 hebben) en zuurder dan sinaasappelsap (dat een pH van 3,3 of hoger heeft). Maagzuur is over het algemeen zuurder dan al deze stoffen; het ligt gemiddeld rond 1,5 op de pH-schaal. Dit lijken misschien kleine verschillen, maar wees ervan bewust dat de pH-schaal logaritmisch is – maagzuur met een pH van 1,5 is in feite tien keer zuurder dan azijn met een pH van 2,5 en honderd keer zuurder dan sinaasappelsap met een pH van 3,5.

Het is de zure aard van azijn die de aandacht lijkt te hebben getrokken van liefhebbers van natuurlijke remedies, die het aanprijzen als een bacteriedodend tonicum voor alles in het spijsverteringskanaal, van keelpijn en besmettelijke diarree tot kleine intestinale bacteriële overgroei, alias SIBO. Het probleem met deze beweringen? Er is geen enkel wetenschappelijk bewijs om ze te ondersteunen. Ik heb de onderzoeksliteratuur uitgekamd om één enkele studie te vinden die ook maar één van deze beweringen heeft getest – en toen ik er geen vond, stuurde ik een afgestudeerde stagiair op dezelfde missie. We hadden allebei niets.

En toch blijven er mensen in mijn klinische praktijk opduiken die ACV gebruiken om zure reflux en gerelateerde symptomen zoals brandend maagzuur te behandelen. Ze geloven dat ze te weinig maagzuur hebben en dat antacida en voorgeschreven zuuronderdrukkende medicijnen de zure reflux verergeren. Als gevolg hiervan, wordt hen verteld, moeten ze ACV drinken om “de maag aan te zuren.”

Maar in feite, is juist het tegenovergestelde waar. Hoewel er geen enkele wetenschappelijke studie is geweest die heeft getest of een te laag maagzuurgehalte daadwerkelijk reflux kan veroorzaken, bevestigen zeer goed opgezette onderzoeken dat mensen met een zuurdere maagomgeving meer zure reflux ervaren in hun slokdarm. Er is een reden waarom dokters die evidence-based geneeskunde beoefenen, maagzuurremmers voorschrijven wanneer je symptomen van zure reflux hebt – en dat is niet omdat ze onder één hoedje spelen met big pharma of geheimen voor je proberen te verbergen. Het is omdat ze niet willen dat je slokdarmkanker krijgt van chronische zuurschade aan je slokdarm.

Dat wil niet zeggen dat het drinken van azijn misschien helemaal geen voordelen voor de gezondheid heeft. Er is een vleugje veelbelovend bewijs dat wijst op enkele potentiële gezondheidsbevorderende effecten van azijn langs metabole maatregelen zoals gewichtsverlies, lipideniveaus en bloedsuikercontrole. Een kleine studie met deelnemers met overgewicht die een dieet volgden om af te vallen, toonde aan dat degenen die een ons ACV toevoegden aan hun lunch- en dinersalades, minder calorieën aten (en meer gewicht verloren) dan deelnemers in een controlegroep die hun salades naakt aten. ACV zou een verzadigend effect hebben, wat volgens andere studies het gevolg zou kunnen zijn van het feit dat azijn de maagontlediging vertraagt, waardoor mensen zich langer vol voelen. In feite zou een vertraging van de maaglediging de bevindingen kunnen verklaren van een piepklein onderzoek bij mensen met diabetes type 2, waarin het toevoegen van wijnazijn aan een zetmeelrijke, aardappelpuree-gebaseerde maaltijd resulteerde in een lagere bloedsuikerspiegel in vergelijking met diezelfde maaltijd gegeten zonder azijn op een andere dag.

In termen van een mogelijk voordeel op de bloedspiegels van ongezonde lipiden, volgde een Japanse studie 150 zwaarlijvige deelnemers gedurende 12 weken, waarbij ze werden verdeeld in drie groepen – een placebogroep, een groep die dagelijks een lage dosis (een halve ounce) gewone azijn kreeg en een groep die dagelijks een hogere dosis (1 ounce) azijn kreeg. Hoewel de groepen geen verschillen vertoonden in de dagelijkse calorie-inname, de samenstelling van het dieet of de mate van lichaamsbeweging, verloor de hooggedoseerde azijngroep een bescheiden hoeveelheid gewicht – in de buurt van ongeveer 5 pond – terwijl de anderen dat niet deden. Beide azijngroepen hadden ook een kleine, maar statistisch significante, verlaging van de triglycerideniveaus aan het einde van de studie in vergelijking met de placebogroep.

Mijn conclusie van dit alles? Een, er is niets magisch aan ACV als je het vergelijkt met andere soorten azijn. Twee, azijn is geenszins een wonder tonicum voor gewichtsverlies, maar een dagelijkse ons azijn – met name bij gezonde maaltijden – kan mogelijk een bescheiden impuls geven aan uw metabole gezondheid. Drie, misschien waren de Britten iets op het spoor toen ze besloten dat moutazijn een goede smaakmaker was om te combineren met Franse frietjes.

Noot van de redacteur: Madison Wright heeft bijgedragen aan onderzoek voor dit artikel.

Meer van U.S. News

Apple Cider Vinegar Won’t Cure Your Acid Reflux (or Other Digestive Woes) verscheen oorspronkelijk op usnews.com