De woorden mannen, macht en leider gaan hand in hand – zo is de wereld over het algemeen geweest. Ondanks 100 jaar emancipatie is er niet veel veranderd. Vrouwelijke politieke leiders zijn nog steeds een zeldzaamheid (waarom Schotland er als nieuwigheid uitspringt), en velen die wel slagen – van Thatcher tot Clinton – blijken zo macho als een man te moeten zijn.

Het is nog duidelijker in de grote zakenwereld. Slechts 9% van de FTSE 100 directeuren zijn vrouwen en slechts 5% van de CEO’s zijn dat. Een ontstellende statistiek – er zijn meer mannelijke CEO’s die John heten dan vrouwelijke CEO’s. Halverwege hun carrière zien we dat de aspiratie en het zelfvertrouwen van vrouwen afnemen, terwijl die van mannen verdubbelen. Vrouwen krijgen te vaak geen steun en aanmoediging – in vergelijking met mannen op hun weg omhoog – en krijgen te horen (van mannen) dat ze “niet geknipt zijn voor macht en leiderschap”.

Wat hier echt dom is, is niet alleen het gebrek aan ethiek en eerlijkheid – hoewel dat een sterk uitgangspunt is – het is dat de wereld zo veel beter af zou zijn met vrouwelijke leiders, omdat (in het algemeen) hun leiderschap verbetert wat er wordt bereikt en hoe. Vrouwen zijn effectievere leiders – krachtigere leiders – dan mannen, en wel om drie redenen:

1. Meer samenwerking en machtsdeling

Leiders hebben teams om zich heen. Het krachtigste wat een leider kan doen, is ervoor zorgen dat hun collectieve prestaties sterker zijn dan die van elk individu. Uit onderzoek blijkt dat leiderschapsteams met veel vrouwen – vooral als ze worden geleid door vrouwen – meer kans hebben om dit te bereiken. Mannelijke teams en leiders zijn te veel gericht op hun eigen doelen, behoeften en druk – en zullen dus eerder vasthouden aan hun persoonlijke macht.

1. Minder kortetermijndenken versus langetermijnvooruitgang en nalatenschap

Onderzoek wijst ook uit dat vrouwen eerder worden gedreven door langetermijnresultaten, en goed zijn in het leiden naar die doelen. Mannen zijn meer gemotiveerd door de kick van de snelle winst. Dat is de reden waarom de handelsvloeren van banken voornamelijk uit mannen bestaan, terwijl de managers van grote beleggingsfondsen vaak vrouwen zijn.

1. Meer durf vs. het nemen van risico’s

Dezelfde combinatie van hormonen en sociale conditionering die mannen ertoe aanzet om van de korte termijn te houden, zet hen er ook toe aan om meer risico’s te nemen – gestimuleerd door het gevoel van macht dat gepaard gaat met het nemen van grote risico’s. Onderzoek wijst uit dat vrouwen daarentegen eerder geneigd zijn om ontwrichting te begrijpen, transformatie te omarmen, te innoveren, op nieuwe manieren te denken – om moediger te zijn.

Over het geheel genomen zijn vrouwen eerder geneigd om de beste definitie van de rol van leiderschap na te leven: de voorwaarden scheppen voor iedereen om te slagen. Met andere woorden – de ‘controle’ opgeven en zorgen voor gedeelde macht voor het grotere goed.

Waarom – en hoe – zijn mannen er dan in geslaagd aan de macht te blijven? Voornamelijk omdat wij hen dat hebben toegestaan. Vooral wij mannen. Want als vrouwen echt meer machtsposities zouden innemen, zouden ze die waarschijnlijk meer gaan delen. En dat is een verontrustende gedachte voor ons mannen.