SEATTLE, Washington – Vrouwenrechten zijn kwesties die velen al veel te lang over het hoofd hebben gezien. De perceptie dat vrouwen zich het best kunnen bezighouden met familiale doeleinden zoals het huishouden, het moederschap en de zorg voor de rest van het gezin, is ongelooflijk achterhaald. Toch blijft deze overtuiging in sommige landen bestaan, en dat is het probleem waarmee de verdediging van vrouwenrechten in Japan wordt geconfronteerd.

Discriminatie in onderwijs en op het werk

Discriminatie in onderwijs en op het werk Helaas heeft dit probleem met vrouwenrechten gevolgen voor Japanse medische universiteiten bij de beoordeling van vrouwelijke sollicitanten. Er was een groot schandaal in Japan waarbij medische scholen de scores van mannelijke kandidaten op toelatingsexamens verhoogden om het aantal toegelaten vrouwen te beperken.

Sommigen beweren dat dit komt omdat vrouwelijke artsen vaker halverwege hun carrière stoppen of langdurig verlof nemen voor een huwelijk of een bevalling. In sollicitatiegesprekken vroegen medische scholen alleen aan vrouwen: “Wat ga je doen als je wilt trouwen of kinderen wilt krijgen?” Deze vraag is niet alleen seksistisch, maar scholen gebruiken hem ook om vrouwen uit te sluiten die ooit een gezin willen stichten. Het is alsof arts zijn en tegelijkertijd een gezin stichten niet mogelijk is.

Vrouwen in de economie en de politiek

Deze discriminatie van vrouwen is ook te wijten aan het ongelooflijk lage aantal vrouwen in Japan dat deelneemt aan de economie en de politiek. Ter illustratie: Japan stond dit jaar op de 121e plaats van 153 landen in de genderkloofindex van het World Economic Forum, waarbij de deelname van vrouwen aan de economie en de politiek respectievelijk 115e en 144e was. Vanaf 2018 is de ranglijst van Japan met 11 gedaald. Hun rangschikking voor de participatie van vrouwen in de economie en de politiek is respectievelijk 2 gestegen en 19 gedaald. Dit toont aan dat het land nog veel werk te doen heeft als het gaat om de rechten van vrouwen in Japan. Bovendien groeit het aantal vrouwen dat naar de universiteit gaat weliswaar, maar nog steeds langzamer dan in de meeste andere landen, waaruit blijkt dat Japan moet stoppen met het onderwaarderen van vrouwen.

Seksuele intimidatie

Daarnaast zijn er culturele aspecten in Japan die inherent tegen vrouwen werken. Er heerst een stigma tegen beschuldigingen van seksueel geweld, met een immense slachtofferblaming binnen hun samenleving. Dit leidt ertoe dat ongeveer 95% van de slachtoffers van aanranding en verkrachting geen aangifte doet bij de politie. Er zijn ook overheidsproblemen die de gelijkheid van vrouwen in de weg staan. Japan heeft echter onlangs, in 2017, zijn wet op seksuele misdrijven bijgewerkt. Toch omvatten ze nog steeds geen toestemming (of gebrek daaraan) als basis voor aanranding.

Zoals eerder vermeld, zijn er ongelooflijk weinig vrouwen in de Japanse politiek. Bovendien, ondanks premier Shinzo Abe’s “Womenomics” initiatief om meer vrouwen in de politiek te betrekken, is er niet veel vooruitgang geboekt. In zijn eigen kabinet is er slechts één vrouw, Satsuki Katayama, die fungeert als staatsminister voor Gendergelijkheid en de minister die verantwoordelijk is voor Women’s Empowerment.

Hoewel, ondanks deze grimmige realiteiten, boekt het land enige vooruitgang. Meer vrouwen en bewegingen laten van zich horen over deze kwesties. Zij helpen veranderingen teweeg te brengen op regeringsniveau, zoals bij de hervorming van de wetgeving inzake seksuele misdrijven. Meer vrouwen krijgen een hogere opleiding en treden toe tot de arbeidsmarkt. Er is echter nog veel werk aan de winkel voor de rechten van vrouwen in Japan, te beginnen met de achterhaalde culturele ideeën in Japan over de rol van vrouwen in de samenleving.

– Saayom Ghosh

Photo: Flickr