Vouw je handen, sluit je ogen en zeg je gebeden op. Zo wordt het gedaan, toch? Immers, misschien heb je in hetzelfde soort erediensten ik heb, wanneer het altaar oproep begint en de prediker intones, “Nu, met ieder hoofd gebogen en ogen gesloten …”

Maar er zijn duizend manieren om te bidden en bidden met gesloten ogen is er één van. Ignatius van Loyola (in zijn Geestelijke Oefeningen) en Teresa van Avila (in De innerlijke burcht) stelden dat wanneer men met gesloten ogen bidt, “de zintuigen en de uiterlijke omgeving… hun greep verliezen,” en de ziel een grotere gerichtheid bereikt op de aanwezigheid van God en het gebed dat wordt aangeboden.

Interessant is echter dat de Bijbel niet spreekt over bidden met gesloten ogen. Onder vier ogen, ja. Staan, buigen en knielen, ja. Maar geen eis dat we onze ogen sluiten. In feite zijn er momenten waarop het het beste kan zijn om te bidden met de ogen open, wijd open, zelfs. Hier zijn er een paar:

1. Bij het ijsberen of biddend wandelen (uiteraard). Op zulke momenten kan het openhouden van de ogen lichamelijk letsel voorkomen.

2. Bij het brengen van lofprijzing, vooral wanneer deze betrekking heeft op de Schepping. Een inspirerend uitzicht of een zwevende adelaar kan gebeden ontlokken die rijker zijn met open ogen.

3. Bij het zegenen van iemand. Tot mijn favoriete pastorale gebeden behoren gebeden terwijl ik in de ogen kijk van een doopkandidaat of een kind dat wordt opgedragen.

4. Bij het bidden voor vreemden en voorbijgangers. In zijn klassieke boek over gebed, Prayer: The Mightiest Force in the World, beschreef Frank Laubach het anoniem bidden voor vreemden in een trein en vaak zag hij de persoon om zich heen kijken alsof het gebed gevoeld was. En misschien was dat ook zo.

5. Wanneer men getuige is van lijden of onrechtvaardigheid. Hoe verleidelijk het ook is om ons af te wenden van moeilijke aanblikken, het is soms het beste om getuige te zijn terwijl we bidden.

6. Op elk moment. Net zoals er geen moment is waarop bidden ongepast is, is er geen situatie die vereist dat we bidden met gesloten ogen – en vele momenten waarop het wijd open houden van onze ogen onze gebeden puntiger en krachtiger kan maken.