“Welke soorten uilen kun je in Wyoming zien?”

De bovenstaande vraag komt vaak voor, dus ik dacht te helpen door een lijst te maken van alle afzonderlijke uilensoorten die in Wyoming leven.

De verleiding om dit hele artikel met woordspelingen te doorspekken is bijna overweldigend. Ik zou de hele dag over deze vogels kunnen praten, maar het interesseert me echt, en u zou me al snel smeken ermee op te houden. Ok, zet je neer want dat is uil je krijgt. 🙂

Hieronder is een lijst van de 11 uilensoorten die je in Wyoming kunt vinden.

Let op de reikwijdte kaarten om te zien welke uilen bij jou in de buurt leven! Voor elke soort heb ik geprobeerd om enkele foto’s bij te voegen, samen met hun meest voorkomende geluiden, om u te helpen bij het identificeren van eventuele uilen die in de buurt van uw huis verschijnen.

GERELATEERD: 7 bewezen manieren om uilen naar UW huis te lokken!

Heb je hulp nodig bij het identificeren van uilen?

Hier zijn een paar boeken en bronnen die je kunt kopen om je te helpen! (De links hieronder brengen u naar Amazon)

• Owls of North America door Frances Buckhouse

• Peterson Reference Guide to Owls of North America and the Caribbean

• Hang een van deze interessante posters op in uw huis!
  • Owls of Eastern North America
  • Owls of Western North America

Laat me onderaan weten welke uilen u hebt gespot in de “Comments” sectie!

Owls That Live in Wyoming (11)

#1. Great Horned Owl (Bubo virginianus)

De Great Horned Owl is vaak gekleurd met een oranjeachtig gezicht met zwarte en witte contrasterende lijnen die lijken op een tijger. Omdat het doel van de meeste roofdieren is niet gezien te worden, heeft hij horizontale strepen aan de onderkant om op boomtakken te lijken als je omhoog kijkt, en vlekken van “boomkleuren” aan de bovenkant om er “bladerig” uit te zien als je van bovenaf kijkt.

Deze uilen zijn vrij groot en zien er woest uit! Om te identificeren, kijk naar hun lange, pluimen van veren die lijken op oren op hun hoofd. Kijk ook eens naar hun intimiderende ogen. Ik weet dat ik niet met een uil zou willen staren!

Ze zijn meestal 43 tot 64 cm lang en hebben een spanwijdte van 91 tot 153 cm. De meeste exemplaren wegen tussen de 1134 en 1814 gram, waarbij de vrouwtjes meestal groter zijn dan de mannetjes.

Grote Gehoornde Uilen zijn veel voorkomende uilen in Wyoming.

In feite zijn deze roofvogels bijna overal in Noord-Amerika te vinden, van de Noordpool tot in de tropen.

Zijn habitat is praktisch onbeperkt zolang er bomen en rotsachtige nestplaatsen voorhanden zijn. Ze kunnen zich handhaven in woestijnranden, prairies, regenwouden, toendra’s, moerassen, en zelfs in stedelijke gebieden. Het is moeilijk een vogel te vinden die zich meer aan zijn habitat kan aanpassen dan een grote hoornuil.

Beide geslachten roepen, maar de mannetjes hebben een lagere toon dan de vrouwtjes. De mannetjes geven territoriale roepen die ’s nachts tot op enkele kilometers afstand kunnen worden gehoord. Ik denk niet dat er een andere uilensoort is die beter kan toeteren dan een grote uil!

In het algemeen eten deze uilen grotere dieren om hun grotere lichaam in stand te houden. Ze zoeken konijnen, ganzen, marmotten, vele soorten vogels, ratten, en zelfs andere roofvogels! Deze uilen hebben ook geen probleem met het eten van kleine prooien, zoals kikkers, insecten, ongewervelden, reptielen, muizen en schorpioenen. Het dieet van een Grote Gehoornde Uil is uniek voor de habitat waarin ze leven.

De reukzin van een Grote Gehoornde Uil is zo zwak dat ze zelfs stinkdieren aanvallen en opeten. Het is niet ongewoon dat ze, samen met hun nesten en braakballen, naar stinkdier ruiken.

• GERELATEERD: 15 FUN & INTERESTING Facts About Owls!

Een groep kraaien of raven zal vaak de grote gehoornde uil aanvallen nadat ze hun troepen hebben verzameld. Kraaien zijn Corvids, die tot de slimste van alle vogels behoren, en deze grote uil als roofdier herkennen en wegjagen. Soms slagen kraaien er zelfs in de uil te doden met hun enorme overmacht.

#2. Oostelijke krijsuil (Megascops asio)

Krijsuilen doen je misschien denken aan professionele worstelaars omdat ze kort en gedrongen zijn en geen nek hebben! Ze wegen 4,2-8,6 oz. (120-244 g), 16-25 cm lang, en hebben een spanwijdte van 46-61 cm (18-24 in). Deze uilen kunnen grijs of rood zijn, waarbij ongeveer een derde van alle individuen rood is.

Eastern Screech-owls hebben “nep” oorpluimen op de bovenkant van hun kop.

Nep, natuurlijk, want uilen hebben ECHTE oren aan de zijkanten van hun kop, onder hun veren, parallel aan hun ooglijn. De pluimpjes kunnen gewoon camouflage zijn om hun silhouet te breken, maar kunnen ook worden bewogen om met andere uilen te communiceren, zoals “Dit is een veilige plek” tegen een partner, of “Achteruit!” tegen een concurrent.

Deze kleine uilen vestigen zich in bijna elk bebost gebied ten oosten van de Rockies, van de Golf van Mexico naar het noorden tot net voorbij de Canadese grens. In hun verspreidingsgebied zijn ze algemeen en ’s nachts vaak te horen. Ze zijn een van de meest voorkomende uilen in Wyoming.

Schreeuw-uilen mijden gebieden die bevolkt worden door andere grotere uilen, met name de Grote Gehoornde Uil. Ze lijken zich niet al te veel aan te trekken van mensen, want ze nestelen gemakkelijk bovenop straatlantaarns, naast drukke wegen/snelwegen, of in ruimtes in dichtbevolkte gebouwen.

• GeRELATEERD: 8 LIVE Owl Cams From Around the World!

Ze zijn opportunistisch en eten kikkers, hagedissen, kikkervisjes, regenwormen, rivierkreeften, insecten, ratten, muizen, eekhoorns en vele soorten kleine vogels.

Eastern Screech-owls maken een verscheidenheid aan kreten, roepjes en liedjes, maar hun meest populaire is een triller met een gelijkmatige toon, vaak een tremolo genoemd. De tremolo wordt door paartjes gebruikt om met elkaar in contact te blijven en duurt tussen de 3 en 6 seconden. Ik vind dat deze tremolo-roep heel erg klinkt als parende padden, en ik haal ze soms door elkaar! Western Screech-Owl (Megascops kennicottii)

Ooit werd gedacht dat de Western Screech-owl dezelfde vogel was als de Eastern Screech-owl, maar onderzoek heeft uitgewezen dat het om twee verschillende soorten gaat. De westelijke variëteit varieert in gewicht van 100 tot 300 gram. (100-300 gram), met een lichaamslengte van 19-28 cm (7.5-10 inches), en een spanwijdte van 55-62 cm (22-24 inches).

Deze uilen hebben een bijna blauwgrijs, grijs of donkerbruin verenkleed, afhankelijk van de plaats. Vrouwtjes zijn over het algemeen groter, en vogels uit zuidelijke gebieden zijn duidelijk kleiner dan die uit het noorden.

Western Screech-owls zijn te vinden van de Alaska Panhandle, in een relatief rechte lijn naar beneden tot de noordelijke uithoeken van Centraal-Amerika. Ze verkiezen gematigde, subtropische en tropische hooggelegen bossen als favoriete plek, maar je vindt ze ook in parken in de voorsteden, woestijnen, akkers, en elk basaal struikgewas. Ze zijn een relatief algemene uil in Wyoming.

• GERELATEERD: 8 LIVE uilencamera’s van over de hele wereld!

Het hoofdvoedsel van de Westelijke Schreeuwuiluil bestaat uit ratten, muizen en vogels. Maar het zijn opportunistische jagers en ze eten ook vis, amfibieën en ongewervelde dieren, zoals rivierkreeften, insecten, regenwormen en naaktslakken. Interessant is dat ze af en toe ’s nachts een forel uit het water plukken, of iets groots als een eend of konijn te grazen nemen.

Net als hun oostelijke neven is de roep van de Westelijke Krijsuil ook niet “krijsend”. Het meest voorkomende geluid is een tamelijk rustige, aangename triller (“hoo-hoo-hoo” of “cr-r-oo-oo-oo”), die aan het eind versnelt, maar een constante toonhoogte behoudt.

#4. Sneeuwuil (Bubo scandiacus)

Sneeuwuilen krijgen van mij de stem voor een van de mooiste dieren op deze planeet! Hun prachtige witte verenkleed doet bijna iedereen versteld staan, zowel vogelaars als niet-vogelaars!

Nou, dit is een grote vogel van 52,5-64 cm (20,7-25,2 inch) hoog, een spanwijdte van 1,2-1,5 meter (48-60 inch), en met een gewicht van 1.465-1.800 gram (3,2-4 lb.). Sneeuwuilen zijn meestal wit, maar ze hebben horizontale donkere lijnen over hun hele lichaam, behalve op het gezicht en de borst. Interessant is dat de individuen witter lijken te worden naarmate ze ouder worden.

Sneeuwuilen migreren met de wisseling van de seizoenen. In de zomer paren en broeden ze in het noorden van Canada op de toendra. Maar als de winter komt, komen deze vogels naar het zuiden.

Je weet nooit hoe ver Sneeuwuilen naar het zuiden zullen reizen.

De meeste jaren verschijnen Sneeuwuilen slechts zo ver als het noorden van de Verenigde Staten. Maar sommige jaren is er een “irruptie” van Sneeuwuilen, en veel meer vogels dan normaal trekken naar het zuiden. Deze uilen zijn gevonden tot in Texas en Florida!

Summertime voedsel is meestal lemmingen en ptarmigan op de toendra. Als de winter ze naar het zuiden brengt, wordt hun dieet gevarieerder. Zoek naar prooidieren zoals kleine vogels, zeevogels, eenden, eekhoorns, konijnen en knaagdieren.

Aangepast als hij is aan de omgeving waar hij leeft, kan de Sneeuwuil een prooi op een behoorlijke afstand onder de sneeuw waarnemen en zal zich naar beneden storten om zijn slachtoffer te grijpen.

Tijdens het verdedigen van hun territorium of het zoeken naar een partner, maken de mannetjes een luide “hoo, hoo.” Dit geroep is zo luid dat het op de toendra tot op 7 mijl afstand kan worden gehoord! Vrouwtjes toeteren zelden, maar andere geluiden (voor beide geslachten) zijn kakelen, krijsen, sissen, en snavelgeknak.

#5. Grote Grijze Uil (Strix nebulosa)

De Grote Grijze Uil is ook bekend onder vele alternatieve namen. Wat dacht je van baarduil, kardinale uil, Laplandse uil, spook van het noorden, roetende uil, spookuil of sparrenuil?

Hoe je hem ook noemt, deze soort is (in de lengte) de grootste uil van Noord-Amerika met een lengte van 61-84 cm (24-33 inch), een spanwijdte van 1,5 meter (5 feet) en een gewicht van 580-1.900 gram (1½-4 lb). Zoals u waarschijnlijk al geraden heeft, is deze uil overwegend grijs gekleurd met afwisselend lichte en donkere strepen.

Het verspreidingsgebied van de grote grijze uil strekt zich uit van Alaska, over de zuidelijke rand van Hudson’s Bay en langs de 49e breedtegraad tot in Noord-Ontario, met een tussenstop net voor Quebec.

Deze uilen bestrijken een groot gebied voor hun verspreidingsgebied, maar ze leven het liefst in een bos nabij een open plek. Vooral in de winter is het handig om veel ruimte te hebben om knaagdieren te horen rennen onder de sneeuw, zodat ze er doorheen kunnen knallen en hun lunch kunnen vangen!

In Canada eten Grijze Uilen vooral lemmingen; in Californië zijn het pocket gophers; elders is het wat er het meest in overvloed is. Afhankelijk van waar ze leven, hun dieet omvat dingen als woelmuizen, mollen, diverse zangvogels, eenden, kwartels, en zelfs kleine haviken.

Hun roep is redelijk onderscheidend, vet, en diep, die klinkt als “whooooo, woo, woo, woo.” Ze hebben ook een zacht dubbel getoeter dat wordt gebruikt bij het verstrekken van voedsel aan hun baby’s of bij het verdedigen van een territorium.

Grijze Grijze Uilen bouwen NOOIT nesten. Ze gebruiken alleen nesten die door andere grote vogels zijn gemaakt. Over efficiënt gesproken! Maar als ze eenmaal een gebruikt nest opeisen, zullen deze uilen het moedig verdedigen, zelfs tegen zwarte beren!

#6. Ransuil (Asio otus)

Deze uilen zijn ook bekend als de Noordelijke Ransuil, de Kleine Gehoornde Uil of de Kattenuil vanwege hun katachtige gelaatstrekken. Ransuilen zijn geheimzinnig en roesten in zeer dicht gebladerte. Gecombineerd met hun uitstekende camouflage, zijn ze ZEER moeilijk te spotten!

Zoals u ziet, danken deze uilen hun naam aan de lange pluimen op hun kop. Dankzij hun oorpluimen, die op uitroeptekens lijken, lijkt het bij ransuilen vaak alsof ze een verbaasde blik op hun gezicht hebben.

Hun verspreidingsgebied bestaat uit bijna heel Noord-Amerika onder Hudson’s Bay, tot aan de top van Mexico. Deze vogels houden van de rand van gemengde bossen, zodat ze toegang hebben tot open land om te jagen, met bosjes naaldbomen en bossen als broedgebieden.

Hun dieet bestaat bijna uitsluitend uit woelmuizen en andere kleine knaagdieren, omdat ze jagen in voornamelijk open graslanden. Als er weinig voedsel is, eten ze ook kleine vogels.

Omdat ransuilen moeilijk te zien zijn, is de beste manier om ze te lokaliseren: luisteren! Tijdens de paartijd zijn de mannetjes nogal spraakzaam. Hun typische roep wordt tussen de 10 en 200 keer herhaald en klinkt als een lage “hoo”, gelijkmatig verdeeld om de paar seconden.

Onder uilen zijn deze mannetjes bijna uniek omdat ze heel sociaal zijn. Ze leven in groepen en delen zelfs slaapplaatsen!

#7. Velduil (Asio flammeus)

Deze middelgrote tanig-bruin gevlekte uil is 13-17 inch (34-43 cm) groot, heeft een spanwijdte van 85-103 cm (33,5-40,5 inch) en weegt tussen 206-475 gram (7,3-16,8 oz). Zijn valse oren zijn niet altijd zichtbaar, omdat velduilen ze gewoonlijk alleen opzetten als ze er intimiderend uit willen zien. Zijn Latijnse naam, Asio flammeus, verwijst naar zijn “vlammende” veren.

Tijdens de winter zijn velduilen in het grootste deel van Noord-Amerika te vinden, tot zelfs in Mexico. Maar als het weer warm wordt, trekken deze uilen terug naar het noorden om te broeden. Er zijn enkele gebieden in het westen van de Verenigde Staten waar ze het hele jaar door leven. Uw beste kans om ze te zien is in de schemering of bij zonsopgang in open velden, graslanden, weiden, of vliegvelden.

Deze uilen bouwen hun nesten op de grond in open gebieden zoals weiden, toendra, savanne, of prairies. Als ze hun nest moeten ontvluchten om een roofdier af te schrikken, poept de ouder op de eieren, zodat de geur roofdieren weghoudt. Net als de kildeuil lokt de velduil roofdieren weg van het nest door weg te huppelen en te doen alsof hij kreupel is.

Deze vogels jagen meestal overdag als de woelmuizen, hun lievelingseten, actief zijn. Velduilen jagen ook op andere knaagdieren, kleine zangvogels en zeevogels, als ze dicht bij de kust zitten.

Velduilen zijn niet bijzonder luidruchtig. Maar als ze geluid maken, hebben deze vogels een roep die, vreemd genoeg, erg veel lijkt op een kat die op zoek is naar een partner.

#8. Amerikaanse kerkuil (Tyto furcata)

Barn uilen (ook wel kerkuil, spookuil en apenuil genoemd) hebben een hartvormig gezicht, dat zandkleurig is met een donkerbruine rand. Interessant is dat de vorm van het gezicht van een uil het geluid naar hun oren leidt, waardoor ze de meest efficiënte jagers op geluid zijn die ooit zijn getest. Hun gehoor is zo goed, dat ze kleine dieren onder dicht struikgewas of sneeuw met gemak kunnen lokaliseren, en ze jagen zelfs op vleermuizen!

Barn Owls zijn gemiddeld ongeveer 11-17 inches (29-44 cm) lang en hebben een spanwijdte van 39-49 inches (1-1,25 meter). Er zijn meer dan 40 unieke variëteiten van kerkuilen. De Amerikaanse versie (Tyto furcata) is de grootste (555 gram), terwijl de kleinste soort op de Galapagos-eilanden leeft (260 gram).

Barn Owls zijn niet-migrerend en komen voor in bijna elke staat en delen van zuidelijk Canada.

Deze nachtdieren hebben de neiging om verlaten schuren te bewonen (vandaar de naam). Hoewel ernstig bedreigd in vele delen van hun verspreidingsgebied, houden boeren van hen omdat ze het omliggende terrein tamelijk knaagdiervrij houden en andere dieren beschermen tegen de ziekten die muizen en ratten bij zich dragen.

Ze “toeteren” niet op de klassieke manier van andere uilen. Hun unieke krijsende geluid doet veel meer denken aan dat van een roodstaarthavik. Als ze zich uitsloven voor een vrouwtje, klappen de mannetjes soms een paar keer met hun vleugels terwijl ze vliegen.

#9. Boreale uil (Aegolius funereus)

De boreale uil is klein, met een gewicht van slechts 3,2-7 oz. (90-200 gr), is slechts 22-27 cm lang en heeft een spanwijdte van 50-62 cm. Deze uil komt voor in een verscheidenheid van kleuren (van roodbruin tot grijs) en patronen, ook al gaat het genetisch om hetzelfde dier. Ze kunnen zowel stippen als strepen hebben, en soms beide op de boven- of onderkant van het lichaam.

In wezen lijkt hun verspreidingsgebied alsof iemand een penseel heeft genomen en Boreale Uilen van Alaska tot in Canada heeft geplaatst. Hoewel er een smalle corridor is die deze uilen bewonen, die de Rockies volgt van Canada tot bijna in Mexico.

Boreale uilen leven in de enorme boreale wouden van Canada en kunnen worden gezien in opstanden van espen, populieren, sparren, dennen en berkenbomen. Vanwege hun afgelegen locatie zijn deze uilen relatief zeldzaam en moeilijk te bestuderen en te zien, en er is niet veel bekend over hun populatietrends.

De uilen zitten graag laag in naaldbossen en alpiene gebieden en houden hun kop heen en weer om met hun extreem richtingsgevoelige gehoor naar prooigeluiden te speuren. Zodra ze een doelwit hebben, duiken ze naar binnen, en het eten is klaar. Omdat Boreale uilen klein zijn, zijn woelmuizen, vleermuizen, kikkers, kevers, vogels en baby-eekhoorns hun voornaamste voedsel.

Hun roep is een kleine serie gefloten toots die geleidelijk luider wordt. De mannetjes toeteren gewoonlijk slechts tijdens het broedseizoen om een wijfje aan te trekken.

#10. Holenuil (Athene cunicularia)

De holenuil weegt slechts 5-8,5 oz. (Hij is verrassend groot (19-28 cm) en heeft een spanwijdte van 51-61 cm (20-24 inch). Ze hebben gewoonlijk kenmerkende witte wenkbrauwen. Hun vleugels zijn dieper bruin met lichtere vlekken, maar hun borst kan effen lichtbruin zijn met strepen, strepen of vlekken.

Deze uil heeft verhoudingsgewijs lange poten omdat ze veel tijd op de grond doorbrengen.

Burrowing Owls komen vooral voor in het westen van de V.S., tot in Mexico en Centraal Amerika. Verrassend genoeg komen ze ook voor in Florida, waar ze in een groot deel van die staat te zien zijn. Zoek ze in open graslanden en woestijnen.

In tegenstelling tot de meeste andere uilensoorten die hun tijd in bomen doorbrengen, leven Holenuilen onder de grond! Ze graven zelf hun holen uit of nemen vaak ondergrondse schuilplaatsen over van eekhoorns of prairiehonden. Deze ondergrondse holen bieden veel ruimte om voedsel te verzamelen. Het is bekend dat ze honderden muizen in voorraad hebben in geval van een voedseltekort!

Omdat holenuilen prairiebewoners zijn en gebieden bewonen met weinig vegetatie, zoals weilanden of woestijnen, hebben ze een bijzonder interessante strategie ontwikkeld om te helpen voedsel te vinden. Geloof het of niet, deze uilen verzamelen het afval van andere dieren en verspreiden het als een welkomstmat rond de ingangen van hun hol.

Nou, wie komt er opdagen om al die poep op te rapen?

Mestkevers en andere sappige insecten! Het is net alsof je de pizzaboer belt voor bezorging, vers en aan de deur!

Terwijl holenuilen een grote verscheidenheid aan geluiden kunnen maken, zijn ze niet bijzonder vocaal. De meest voorkomende is een tweelettergrepig geluid dat klinkt als “who-who” of “coo-coo-roo,” dat voornamelijk wordt gemaakt door mannetjes tijdens het paren en het verdedigen van territoria.

#11. Noordelijke Zaaguil (Aegolius acadicus)

Deze soort is een van de kleinste uilen ter wereld, met een lengte van slechts 17-23 cm (6,5-9 inch), en schattig als een knop. Ze zijn vrij licht en wegen maar 5,5 tot 5,3 oz. (54-151 gram), en hebben een spanwijdte van slechts 16,5-22,2 inch (42-56,3 cm). Noordelijke Zaaguiluilen zijn meestal bleekbruin en geelbruin gekleurd. Hun favoriete voedsel zijn hertenmuizen, woelmuizen en spitsmuizen. Maar deze uilen vullen hun dieet aan met kleine vogels, insecten en ongewervelde dieren indien nodig.

Hun verspreidingsgebied beslaat bijna de gehele Verenigde Staten en het zuiden van Canada. Sommige individuen trekken in de winter naar het zuiden, terwijl anderen het hele jaar op één plaats blijven.

Noordelijke Zaaguiluilen lijken een voorkeur te hebben voor dichte naaldbossen of gemengde loofhoutbossen, met een rivier in de buurt. Door hun behoefte aan volgroeide bomen is hun aantal afgenomen.

Deze uilen ontlenen hun naam aan het geluid dat ze maken als ze worden gealarmeerd, en dat lijkt op het slijpen (scherpen) van een zaag. Maar hun meest voorkomende roep gebeurt tijdens het broedseizoen. Het klinkt als een “too-too-too”, met een snelheid van ongeveer twee tonen per seconde.

Aangeplakte spechtengaten in loofbomen worden meestal gebruikt voor nesten, maar deze uilen zullen ook kunstmatige nestkasten gebruiken. Interessant is dat vrouwtjes in een bepaald seizoen lukraak met verschillende mannetjes broeden en meer dan één legsel eieren hebben. Zodra de kuikens veren hebben, vertrekt zij om een andere partner te zoeken, terwijl vader zich met deze partij kuikens bezighoudt.