Wat de houdbaarheid van wijn is, is complexer dan bij de meeste andere producten. Het kan gaan om de vraag hoe lang de wijn zijn oorspronkelijke smaak behoudt, hoe lang het duurt voordat het karakter van de wijn verbetert om een ideaal punt of plateau te bereiken – zijn rijpingspotentieel – of hoe lang de wijn commercieel aanvaardbaar (drinkbaar) blijft. Alleen bij wijnen die bestemd zijn om jong te worden geconsumeerd, wordt verwacht dat zij hun smaakkenmerken in wezen ongewijzigd behouden. In het begin kunnen de smaakveranderingen na het bottelen gunstig zijn, met het verlies van eventuele gistgeuren en een vermindering van bitterheid en adstringentie. Latere veranderingen resulteren meestal in een geleidelijke verdwijning van de fris-fruitige tot bloemige aspecten van de wijn. Wijnen met een lange houdbaarheid (rijpingspotentieel) vertonen gewoonlijk de ontwikkeling van wat een gerijpt bouquet wordt genoemd. Dit vervangt de oorspronkelijke smaak van de wijn en het specifieke aroma van het druivenras dat de wijn eventueel bezat. Als een wijn off-odors ontwikkelt, of als zijn oorspronkelijke aroma’s niet worden vervangen door een gerijpt bouquet, kan de houdbaarheid van de wijn variëren van enkele maanden tot jaren in plaats van tientallen jaren. Vroegtijdige verliezen in sensorische kwaliteit zijn meestal het gevolg van defecten of gebreken in de sluiting van flessen of andere recipiënten, blootstelling aan zonlicht, hoge temperaturen, milieuverontreinigende stoffen, of microbieel bederf.