Op elk willekeurig moment rijden meer dan 1,7 miljoen vrachtwagenchauffeurs over de snelwegen van ons land, om van alles af te leveren, van aardappelchips tot bouwmaterialen en elektronica. We staan er misschien niet vaak bij stil, maar deze lange-afstandsvrachtwagenchauffeurs zijn de sleutel tot het draaiende houden van onze economische infrastructuur. Om dat te doen, brengen ze aanzienlijke persoonlijke offers.

“Het is niet alleen een baan,” Jim Simpson, een doorgewinterde chauffeur, vertelt Mental Floss. “Het is een levensstijl.” Truckers slapen in hun cabine, zien hun familie slechts af en toe, en lopen soms gevaar wanneer gevaarlijke wegen of agressieve chauffeurs voor gevaarlijke omstandigheden zorgen. Om een beter idee te krijgen van wat vrachtwagenchauffeurs meemaken, vroegen we twee chauffeurs – Simpson en Keith, die liever zijn achternaam niet gebruikte – naar het leven op de weg. Dit is wat ze te zeggen hadden.

1. Het verloop is meer dan 80 procent.

Gezamel 10 truckers op een plaats en de kans is groot dat acht van hen er een jaar later niet meer zijn. De jaarlijkse omloopsnelheid voor chauffeurs bij grote vrachtwagenvloten is momenteel 88 procent, volgens de American Trucking Association. Bij kleinere vloten (die minder dan 30 miljoen dollar per jaar verdienen) is dat ongeveer 80 procent. “Veel mensen stappen in het vrachtwagenvervoer omdat ze het zien als een manier om fatsoenlijk geld te verdienen, en ze worden belaagd door bedrijven die hen gewoon wegjagen”, zegt Simpson. Dat zou een van de redenen kunnen zijn waarom er momenteel een groot tekort is aan gekwalificeerde chauffeurs – degenen met een commercieel rijbewijs en tot acht weken training met een gekwalificeerde chauffeur (exacte vereisten verschillen per bedrijf).

2.

Als je ooit vastzit achter een vrachtwagen die zich in een ijskoud tempo lijkt te verplaatsen, geef de chauffeur dan niet de schuld. “De meeste bedrijven beperken de snelheid van hun vrachtwagens,” zegt Keith. “Ik heb een snelheidslimiet van 62 mijl per uur.” De limiet is vaak geprogrammeerd in de computer van een motor, waardoor het onmogelijk is voor een vrachtwagen om sneller te gaan, zelfs als de chauffeur het nodig vond.

3. OCCASIONALLY THEY CAN SAMPLE THE GOODS.

Lange afstand trucking omvat het vervoer van vrijwel elke vorm van consumptiegoederen of materialen die je kunt bedenken. Als de levering toevallig lekker is, kunnen chauffeurs soms geluk hebben en een gratis (geautoriseerd) monster van hun lading krijgen. “Sommige van de grotere ijs- of snoepbedrijven, wanneer je een zending ophaalt of aflevert, kan iemand je een monster geven,” zegt Keith. “Ben & Jerry’s, bijvoorbeeld, gaf me een pint ijs. Ik had een vriezer aan boord, gelukkig.” Een andere keer weigerde een bedrijf waar Keith aan het leveren was een doos kip van 25 pond met schade aan de doos. “De ontvanger zei dat we het mochten houden. We aten die week veel kip.”

4. THEY MIGHT HAVE TO CALL AN UBER.

Je zou aannemen dat het grootste voordeel van rijden voor de kost de mogelijkheid is om jezelf te vervoeren waar je maar heen wilt. En hoewel het waar is dat chauffeurs moeten vasthouden aan een routine om vracht waar het moet gaan op tijd, ze kunnen nog steeds stoppen bij toeristische attracties als ze voor op schema. Maar afhankelijk van de lokale wegen kan het zijn dat er geen plek is om een oplegger van 3 meter te parkeren. “Als dat gebeurt, parkeren we misschien een kwart mijl verderop en bellen dan een Uber als het een stedelijk gebied is”, zegt Simpson. “Dat gebeurt de hele tijd.”

5.

Voor een chauffeur zijn vrachtwagencabines net mini-appartementen. Naast slaapruimte hebben veel cabines stopcontacten of stroombronnen waar kleine apparaten zoals koelkasten, magnetrons en kookgerei in passen – allemaal waardevolle hulpmiddelen wanneer chauffeurs het vette, calorierijke eten in restaurants en rustplaatsen willen vermijden. “Toen ik bij mijn rijleraar was, had hij een Foreman-grill”, zegt Keith. “Als ik aan het rijden was, gaf hij me een bord met eten. Toen ik mijn eigen truck kreeg, kreeg ik een Crock Pot en hield het op de vloer.”

6. SOMMIGE DRIVERS MOUNT GIANT CHROME DUCKS ON THEIR HOOD.

Volgens Simpson, chauffeurs die weg te stappen van het werken voor grote vervoerders en ga in het vervoer bedrijf voor zichzelf graag hun onafhankelijkheid te signaleren door het aanpassen van hun truck. Omdat ze de eigenaar zijn, kan niemand hen iets anders vertellen. “Ik zie soms een vrachtwagen met rare toevoegingen, zoals een 8-inch chromen eend of een raar verfje, en dat is de trucker die je vertelt: ‘Ik ben de eigenaar van deze vrachtwagen, niet een of andere mega-vervoerder.'”

7. EEN RIJBUDDY HEBBEN IS NIET ALTIJD EEN GROOT IDEE.

Sommige chauffeurs werken samen met een partner om de eenzaamheid van lange-afstandsritten te helpen bestrijden. Naast het hebben van iemand om mee te praten, kunnen ze meer terrein bestrijken door een persoon te laten slapen terwijl de ander rijdt. Soms werkt dit – Simpson rijdt vergezeld door zijn vrouw – maar soms ook niet. “Je bent in feite het opsluiten van twee vreemden in iets kleiner dan een gevangeniscel,” Simpson zegt, noemt het als een andere reden nieuwe chauffeurs gedwongen om te koppelen met een partner eindigen met het verlaten van de industrie.

8.

Wanneer een chauffeur met een partner reist, heeft hij of zij toestemming gekregen van het transportbedrijf. Het bedrijf past de verzekering aan voor twee passagiers op het transport. Als een chauffeur een lifter oppikt, zegt Simpson, hebben ze dan te maken met een onbevoegde passagier.

Hoe zou een bedrijf erachter komen dat een chauffeur een lifter heeft opgepikt? “We hebben een camera op het dashboard,” zegt hij. “Eén lens wijst naar buiten, en één wijst naar de cabine. Als ik een hobbel raak of iets wat op een ongeluk lijkt, gaat hij 30 seconden aan en stuurt beelden naar het bedrijf.” Als die beelden een passagier in beeld hebben, kan de chauffeur ontslagen worden.

9.

Hoewel internet en mobiele telefoons het gebruik ervan in de kiem hebben gesmoord, gebruiken veel chauffeurs nog steeds op het dashboard gemonteerde CB-radio’s om met andere chauffeurs te communiceren. “Ik had er een en het was leuk om te horen of er een file op komst was,” zegt Keith. “Buiten dat, is er gewoon veel trash talking, en het escaleert in het equivalent van een internet flame war.”

Diegenen die wel afstemmen op een CB-band kunnen nog steeds verwachten om een aantal van de klassieke trucker slang te horen. Een “zwart oog” is een kapotte koplamp; een “dubbele stuiver” is rijden met 55 mijl per uur; het nemen van een rustpauze is “het betalen van de waterrekening.”

10. Niet alle chauffeurs hebben CB’s, maar truckers kunnen nog steeds een bericht naar iemand anders op de weg moeten sturen. Om dat te doen, Simpson zegt dat ze kunnen profiteren van hun koplampen. “Als ik aan het rijden ben en iemand passeert me, zal ik mijn lichten een paar keer uit en aan doen om hem te laten weten dat hij de voorkant van mijn truck heeft gewist ,” zegt hij. “Dan knippert hij misschien twee keer om te zeggen ‘bedankt.” ”

11.

Als je ooit achter een vrachtwagen rijdt, staar je misschien naar een bumpersticker die mensen aanmoedigt een 800-nummer te bellen om een chauffeur met gevaarlijke verkeersgewoonten aan te geven. Volgens Keith bellen sommige mensen ook echt, maar ze vinden het misschien niet leuk wat de persoon aan de andere kant te zeggen heeft. “Ik ben ooit aangegeven voor het vervoeren van een hoop Pop-Tarts vulling in New York,” zegt hij. “Het spul is vloeibaar en verschuift als je rijdt, dus je neemt langzaam bochten. Een man vond dat niet leuk en belde het nummer. De veiligheidschef ging uiteindelijk op hem af.”